پيش بيني خطرپذيري نوجوانان بر اساس مواجهه آنها با خشونت خانگي در نوجوانان خرم آباد

Predicting Risk Taking Behavior by Exposure to Domestic Violence Among Khorram-Abad Adolescents

مقدمه: طيف وسيعي از كودكان و نوجوانان در جهان شاهد خشونت فيزيكي يا تهديد به اعمال آن توسط والدين خود نسبت به يكديگر هستند. بر اساس مطالعات قبلي مواجهه كودكان و نوجوانان با خشونت خانگي، با گرايش به رفتارهاي برون‌گرايانه و ضداجتماعي و ارتكاب رفتارهاي خشونت‌آميز مرتبط است. هدف مقاله حاضر پيش‌بيني خطرپذيري در نوجوانان شهر خرم‌آباد از طريق مواجهه با خشونت خانگي است. روش: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي و تحليلي از نوع همبستگي است. نمونه پژوهش شامل 379 نفر دانش‌آموز دختر و پسر كلاسهاي دهم و يازدهم مقطع متوسطه شهر خرم‌آباد بود كه به روش نمونه‌گيري طبقه‌اي و تصادفي از دبيرستانهاي دو منطقه خرم‌آباد انتخاب شدند. جهت جمع‌آوري داده‌ها از مقياس مواجهه كودك با خشونت خانگي و مقياس خطرپذيري نوجوانان ايراني استفاده شد. يافته‌ها: ميزان شيوع مواجهه با خشونت پدر نسبت به مادر 14%، مواجهه با مشاجره والدين 35/9% و خطرپذيري 74/4% بود. بين همه ابعاد مواجهه با خشونت خانگي و خطرپذيري رابطه مثبت وجود داشت. ميزان مواجهه با انواع خشونت در دانش‌آموزان پسر بيشتر از دانش‌آموزان دختر است. همچنين 18% از واريانس خطرپذيري توسط مواجهه با خشونت خانگي تبيين گرديد. بحث: پژوهش حاضر گوياي اهميت مواجهه با خشونت خانگي و تأثير آن بر افزايش خطرپذيري نوجوانان است

Introduction: A wide range of children and adolescents in the world is witnessing physical violence or a threat to doing it by their parents. According to previous studies, the exposure of children and adolescents to domestic violence has been linked to extroverted and antisocial behavior and to committing violent behavior. The aim of this study is to predict the risk taking by adolescents in Khorram-Abad through exposure to domestic violence. Method: The present study was a descriptive, analytical and correlation study. The study sample was 379 male and female students in grades 10 and 11 of high schools who were selected applying stratified and random sampling from high schools of two regions of KhorramAbad city. The scale of child exposure to domestic violence and the scale of risk taking among Iranian adolescences were used in order to collect data. Findings: The prevalence of violence of the father against mother was 14%, the parents’ dispute was 35.9% and the risk taking was 74.4%. There was a positive correlation between all aspects of domestic violence exposure and risk taking. The exposure rate of violence in boys was higher than girls. Also, 18% of risk raking variance was explained by exposure to domestic violence. Discussion: The results of the present study illustrate the importance of domestic violence exposure and its impact on increasing the risk taking by adolescent.