بررسي تحليلي مصاديق جنايت عليه بشريت از ديدگاه اساسنامه ديوان كيفري بين المللي

جنايت عليه بشريت جرمي عليه غيرنظاميان بوده كه به صورت گسترده با طرفداري دولت يا دستگاه هاي وابسته به دولت اتفاق مي افتد. مهمترين ويژگي جنايات عليه بشريت اين است كه توسط دولت و ساير سازمان هايي كه دسترسي به قدرت سياسي دارند؛ طراحي شده و بعنوان بخشي از حكومت مرتكب آن مي شوند. باتوجه به گستردگي حوزه جنايات عليه بشريت به دليل عنوان عام آن يكي از موضوعاتي كه در اين حوزه به نظر ابهام داشته، مصاديق اين جرم از ديدگاه اسناد بين المللي و بيان آن به صورت يك قانون حاكم است. از يك طرف بررسي اينكه چه جناياتي در ديوان كيفري بين المللي مورد رسيدگي قرار مي-گيرد؛ بحث صلاحيت ذاتي ديوان را مطرح مي كند و از طرف ديگر ديدگاه موضوع مصاديق در شمول صلاحيت ديوان قرار گرفتن جرايمي است كه بعنوان جنايات عليه بشريت شمرده مي شود. هريك از اين جرايم براي اينكه در شمول صلاحيت ديوان كيفري بين المللي قرار بگيرد بايستي مجموعا در بردارنده ويژگي هايي باشد كه يا در اساسنامه ديوان كيفري بين‌المللي و يا اسناد ديگر آمده است. علاوه بر آن در برخي از مصاديق نياز نيست جنايات در حال جنگ اتفاق افتاده باشد بلكه در زمان صلح نيز اين جرايم قابل تحقق است. در نهايت اينكه در اين مقاله مصاديقي مانند: قلع و قمع سازي، كشتارجمعي، كار اجباري، قاچاق، شكنجه مورد بررسي قرار گرفته است.