آبسه طحال در طول دوره حاملگي: گزارش مورد

Abscess of the Spleen during Pregnancy: Case Report

زمینه و هدف: آبسه طحال، یك بیماری نادر بوده كه درمان انتخابی آن اسپلنكتومی می‌باشد. در این بیماری درمان طبی به تنهایی كافی نیست. در این مطالعه بیمار به درمان طبی پاسخ مناسب داد و علائم بیماری كاملاً برطرف شد. معرفی مورد: بیمار، خانم 35 ساله‌ای با سن حاملگی 26 هفته است كه با شكایت تب و درد سمت چپ و بالای شكم مراجعه كرده بود. بررسی‌های رادیولوژیك، یك ضایعه نزدیك ناف طحال را نشان دادند كه مطرح‌كننده آبسه بود. برای بیمار درمان آنتی‌بیوتیكی شروع شد و در‌صورتی‌كه بیمار پاسخ مناسب به درمان نمی‌داد، درناژ پوستی آبسه تحت گاید رادیولوژی انجام می‌شد، اما علائم بیمار در عرض 72 ساعت بهبود یافت و درناژ منتفی گردید. تصویربرداری‌های بعدی نشان داد ضایعه كاملاً بهبود یافته و بیمار در 39 هفتگی بدون هیچ عارضه‌ای زایمان كرد. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت اگرچه درمان طبی یك درمان ناكافی برای آبسه طحالی است، اما در بیماران انتخابی بدون عامل مستعدكننده كه پاسخ مناسب به این درمان می‌دهند، می‌توان استفاده كرد.  

Background and Objectives: Abscess of the spleen is a rare disease, which its selective treatment is splenectomy. In this disease, medical treatment alone is not enough. In this study, the patient had an appropriate response to medical treatment and the symptoms of the patient were completely eliminated.   Case Report: the patient was a 35 year-old female, who presented at 26 weeks gestation with fever and left upper quadrant pain. Radiological examinations demonstrated a lesion near to hilum of the spleen, which was suggestive of an abscess. Antibiotic treatment was started for the patient, and if the patient did not respond appropriately, percutaneous drainage (PCD) of the abscess was carried out under radiological guidance, but the symptoms of the patient recovered within 72 hours and PCD was cancelled. Follow-up imaging showed that the lesion was disappeared and patient delivered at 39 weeksʹ gestation without any complication. Therefore, it can be concluded that although medical treatment is inadequate for the treatment of splenic abscess, it can be appropriate for selected patients without a predisposing factor, who appropriately respond to the treatment.