عنوان مقاله :
بررسي عناصر روايت در شعر "خوان هشتم" و "آدمك" اخوان ثالث
عنوان به زبان ديگر :
(A Study of Narrative in Two Poems by Akhavan Sales, "Khan-e-Hashtom" (The Eighth Labor) and "Adamak" (Stick Figure
پديد آورندگان :
حاجي آقابابايي، محمدرضا دانشگاه علامه طباطبايي , صالحي، نرگس دانشگاه علامه طباطبايي
كليدواژه :
خوان هشتم و آدمك , اخوان ثالث , تحليل متن , روايت‌شناسي
چكيده فارسي :
پژوهش حاضر به بررسي شعر خوان هشتم و آدمك مهدي اخوان ثالث اختصاص دارد و دو عنصر روايت و زمان بر اساس نظريات ژار زنت و ديگر روايت‌شناسان در اين دو شعر، مورد بررسي قرار گرفته است و پنج مفهوم لحن يا صدا، حالت يا وجه، نظم و ترتيب، تداوم و بسامد در اين دو شعر مطالعه و بررسي شده است. در حوزه‌ي راوي با يك راوي برون‌داستاني روبهرو هستيم كه گاهي به صورت مستقيم و گاهي از طريق شخصيت‌هاي داستان، با نظريّات و انديشه‌هاي او روبهرو مي‌شويم. در حوزه‌ي مخاطب، شاعر مردم جامعه‌ي خود را به عنوان مخاطب مستتر اين متن در نظر گرفته است و شعر را ابزاري براي بيان انديشه‌هاي خود قرار داده است. در بررسي زماني، شاعر بدون آن كه روايت خود را در بند زمان خاصي قرار دهد، با بهره‌گيري از شگردهاي هنرمندانه روايتي فرازماني ارائه كرده است كه در هر مقطع تاريخي مي‌تواند كاركرد داشته باشد. از منظر چندصدايي نيز با دو متن تك‌صدا روبهرو هستيم و شاعر با به تمسخر گرفتن رهاورد مدرنيزم(تلويزيون) در پي بيان اين انديشه است كه مدرنيزم وارداتي نمي‌تواند در جوامع سنتي موجب ايجاد چندصدايي گردد.
چكيده لاتين :
The paper is a study of time and narrative in two poems by Akhavan Sales, Khan-e-Hashtom and Adamak based on Gérard Genette. Order, frequency, duration, voice and mode are analyzed in these poems. There is an outside narrator whose views are expressed sometimes directly and sometimes through the characters of the narrative. The poet considers people as implied audience using poetry as a tool to deliver his thoughts. He is not limiting his narrative to a certain time so that it can be applied to any era. From the perspective of Polyphony, the poems are two single monophony and poet mocked modernism approach (TV) and sought to express the idea that modernism in traditional societies, creating polyphony cannot be imported. From the perspective of Polyphony, the poems use monophony as the poet mocks modernist technology (TV) expressing the idea that imported modernism cannot create polyphony in traditional societies.
