برهان صديقين به تقرير ملاصدرا و علامه طباطبايي

Seddiqin Arqument in mulla sadra's words and Allameh Tabatabaee's words

از جمله برهان‌هاي اقامه‌شده بر وجود خدا برهان صديقين است. امتياز اين برهان بر ساير برهان‌ها آن است كه در آن از هيچ‌ يك از مخلوقات خدا براي اثبات وجود خدا استفاده نشده است. تقرير ملاصدرا و تقرير علامه طباطبايي دو تقرير از اين برهان است. در اين مقاله نشان داده شده است كه اين دو تقرير، برخلاف تفاوت ظاهري و برخلاف تلقي مشهور، در اصل تفاوتي ندارند و هر دو، بعد از قبول اصالت وجود، چيزي جز تأمل در حقيقت وجود، كه وجودش به ضرورت ازلي موجود و بنابراين واجب‌الوجود است، نيستند. در ضمن، در مقاله نشان داده شده است كه تقرير علامه طباطبايي مبتني بر اصالت وجود است، نه اصالت واقعيت. هم‌چنين، هيچ ‌كدام از دو تقرير، در واقع، برهان نيست (چون در آن‌ها حد وسطي وجود ندارد). برهان صديقين صرفاً بياني است از بداهت وجود خدا.

Among the arguments presented to prove God is Seddiqin argument. The advantage of this argument to other arguments is that it does not use any creatures of God to prove the existence of God. Tow versions of this argument are Mulla Sadra's and Allameh Tabatabaee's. This paper depicts that these arguments - contrary to their apparent difference and common understanding - are not essentially different, and both - after admitting the principiality of existence - are nothing but reflection in the truth of absolute pure existence, the existence of which is an eternal necessity and thus necessary being. Furthermore the paper shows that Allameh Tabatabaee's argument is based on the principiality of existence and not on the principiality of reality. Also neither of the arguments is, in fact, an argument (becase they have no midle term). The Seddiqin argument is just a statement of the evidence of the existence of God.