عنوان مقاله :
نقد پلنتينگا بر تكامل باوري داوكينز
پديد آورندگان :
صادقي، علي پژوهشگاه علوم انساني , فتحي زاده، مرتضي دانشگاه خوارزمي - گروه فلسفه
كليدواژه :
تعارض علم و دين , تكامل باوري , پلنتينگا , داوك ينز , طبيعت گرايي متافيزيكي
چكيده فارسي :
پس از آنكه در قرن هفدهم ميلادي مدعاي تعارض علم جديد و دين، در بستر مناقشات ميان احكام نجوم جديد و آموزه هاي كتاب مقدس مسيحي، شكل گرفت، داروينيسمِ سربرآورده در قرن 19 جبهه جديدي گشود و بر آتش تعارض در بسترمناقشه ميان آفرينشگرايي، به منزله يكي از آموز ه هاي اصلي كتاب مقدس مسيحي،و تكامل گرايي زيست شناختي دامن زد و مدعي شد كه اين آموزه ديني استحكام و اتقان علمي ندارد. ريچارد داوكينز، به عنوان يكي از مدافعان پر سر و صداي داروينيسم، نيروهاي كور طبيعي را براي توضيح پيدايش انسان كافي دانست و به بينيازي از خدا حكم كرد. پلنتينگا، ضمن كوشش براي صورت بندي تكامل باوري، دو مدعاي اصلي تكامل باوري، يعني "تصادفي" بودن تكامل و همچنين مدعاي منشأ مشترك، را به چالش مي گيرد و تاكيد مي كند كه نتايج مورد نظر تكامل باوران به طور خاص، و مدعيان تعارض علم و دين به طور عام، نه برعلم، بلكه بر پايه تركيبي از علم و طبيعت گرايي متافيزيكي استوار است.او افزوده طبيعت گرايي متافيزيكي به علم را نه پذيرفتني مي داند و نه ذاتي تبيين هاي علمي،بلكه علم جديدرا با باورهاي ديني سازگارتر مي پندارد
عنوان نشريه :
پژوهش هاي علم و دين
عنوان نشريه :
پژوهش هاي علم و دين