برهان مبتني بر حقايق سرمدي در فلسفة لايب نيتس

Leibniz’s Proof of the Existence of God Based on the Eternal Truths

بر خلاف ادعاي راسل كه بخش مربوط به خداوند و براهين اثبات وجود او را در انديشه لايب­نيتس سست ­ترين و ضعيف ­ترين بخش فلسفه او مي­ داند، اين بخش به معنايي اساسي ­ترين بخش فلسفه اوست. در نظام فلسفي لايب­نيتس بدون خداوند نه چيزي مي­تواند موجود باشد و نه حتي ممكن. از اين رو اثبات وجود خدا در فلسفه او ضروري است. يكي از مهم ترين براهين وي برهان مبتني بر حقايق سرمدي است. برخي اين برهان را متقاعد كننده تر از برهان وجودي، و حتي اعتبار برهان وجودي را به معنايي متوقف بر اين برهان دانسته اند. در اين مقاله قرائت هاي مختلف برهان مذكور بيان مي شود و مورد نقد و بررسي قرار مي گيرد.

Unlike Russell's assertion that Leibniz idea of God and his proof of God's existence is the weakest part of his philosophy, I believe that this part constitutes the most basic part of his philosophy. In his philosophical system without God nothing can exist or is possible to exist. Hence, proving the existence of God for him is a necessary task. One of his most important proofs of God's existence is the proof based on the eternal truth. Some are of the view that this proof is more convincing than ontological proof and even the latter depends on the former. This paper is an attempt to carry out a critical study of different versions of the same proof.