هوش معنوي؛ مولفه‌ها و مباني آن در حكمت متعاليه

Spiritual Intelligence: Its Components and Foundations in Transcendent Philosophy

هوش معنوي در سال هاي اخير از جمله سازه هاي مورد توجه در روان شناسي محسوب مي شود. از دست دادن اميد به زندگي و احساس ياس و ناكامي در انسان هاي عصر فناوري، روان شناسان را به شناسايي سازه اي راهگشا واداشت كه به هوش معنوي با وجودي معروف است كه بالاترين سطح هوشي و قوي ترين نوع سازگاري فرد با محيط محسوب مي شود. از طرفي معنويت يكي ار اركان مهم فلسفه صدرا محسوب مي شود و گرچه اصطلاح هوش معنوي در حكمت متعاليه به كار نرفته است، اما مي توان اين سازه مهم، ويژگي ها و مؤلفه ها، مباني و ساختار اصلي و موانع رشد آن را از ديدگاه ملاصدرا استخراج كرد. اين بررسي نشان مي دهد با توجه به دستگاه فكري ملاصدرا، سازه هوش معنوي در قالبي واقعي تر و موثرتر قابل تعبيه است، به صورتي كه نه تنها هر انساني با تقويت اين هوش به معيارهاي مورد توجه روان شناسان براي يك انسان سالم نزديك مي شود، بلكه انسان را به حقيقت خود يعني تبديل شدن به انسان كامان ياري مي رساند.

Spiritual intelligence has been of interest to psychologists in recent years. The loss of life and a sense of despair and frustration in people living in the age of technology have led psychologists to identify instrument useful for people that is known as spiritual or existential intelligence, which is regarded to be the highest IQ and the strongest type of an individuals’s adaptation to the environment. The spirituality is one of the important pillars of Mulla Sadra's philosophy and although spiritual intelligence has not been used in transcendental philosophy, this important construct, its features and components, principles, main structure and growth barriers can be inferred from Mulla Sadra’s viewpoints. This study shows that with regard to Mulla Sadra’s doctrine, spiritual intelligence construct can be embedded in a more realistic and effective form. Therefore, every human being can not only become closer to the criteria that psychologists set for a healthy person but also approach to their truth that is becoming a perfect man