بررسي جلوه هاي وطن و رمزهاي آن در شعر محمود درويش شاعر مقاومت فلسطين

بي شك بزرگترين تراژدي قرن حاضر مسأله اشغال سرزمين فلسطين است تا جايي كه موضوع مورد بحث بسياري از جوامع بين المللي و سازمان هاي دولتي قرار گرفته است و مسئله وطن و اشغال آن به سبب ارتباط تنگاتنگ با مبارزه¬ي ضد استعماري به يكي از مسائل مهم ادبيات جهان به ويژه شعر سرزمين هاي اشغالي از جمله سرزمين مقدس فلسطين بدل گشته است، لذا مسئله وطن و وطن پرستي از مهمترين موضوعاتي است كه شاعران مقاومت فلسطين چون محمود درويش پيرامون آن شعر سروده و به بهانه هاي گوناگون عشق خود را نسبت به آن بيان كرده اند. محمود درويش (1941-2008 م) شاعر ملـي گرا و وطن پرستي است كه پيوسته در اشعار خود به وطن و فرهنگ عربي افتخار كرده و در عمر كوتاه خود هيچ گاه عشق به وطن و آزادي را از دست نداده است، به طوري كه مضمون «وطن» از پربسامدترين مفاهيم شعري اوست. مضمون «وطن» در اشعار وي در جلوه ها و معاني متنوعي از قبيل گيوتين، قهوه، كركس، كيف و... آمده است و همچنين «وطن» به صورت رمزهاي انساني مانند مادر و زن و گاهي هم با آوردن رمزهايي از پديده هاي طبيعي مانند درختان و گياهان از قبيل پرتقال، زيتون، نخل و... نمايان است كه همه ي اين تصاوير و تعابير زيبا، گوياي عشق مثال زدني او به وطنش است. وي در اين عرصه چنان خودنمايي كرد كه لقب شاعر وطن را به خود اختصاص داد. در اين پژوهش تلاش شده است كه با استفاده از روش توصيفي و كتابخانه اي به بررسي مضمون وطن همراه با جلوه هاي متنوع و رمزهاي مختلف آن در شعر محمود درويش پرداخته شود. بدين وسيله نگارنده پس از ارائه معناي اصلي كلمه «وطن» براي آشنايي اجمالي خواننده اشاره اي مختصر به روند مضمون وطـن در شعر فلــسطين و سپس با طبقه بندي شواهد متعدد، جـلوه هاي وطـن، همراه با رمـزهاي آن در شعر درويش را تبيين نموده است.