بازتاب امر به معروف و نهي از منكر در برجسته ترين آثار منثور كهن فارسي تا اواخر قرن هفتم هجري

امر به معروف ونهي از منكر دربرجسته ترين آثار منثور كهن فارسي جايگاه و كاركرد منحصر به فردي دارد؛ زيرا اين فريضه از جنبه هاي مختلف متوجه عموم جامعه ي اسلامي از نظر معنوي، اخلاقي، سياسي و اجتماعي است. باتوجه به اينكه اين فريضه از واجبات ضروري دين اسلام است و به حدي مورد تأكيد قرار گرفته كه سعادت جامعه را درگرو اجراي آن و ترك آن را موجب گمراهي و شقاوت دانسته اند، بنابر اين نثر برجسته فارسي ما به ويژه گلستان سعدي، قابوس نامه، و كيمياي سعادت به گونه اي به آن پرداخته است كه به ندرت مي توان مبحثي را يافت كه خالي از اين موضوع باشد. نكته ديگري كه دراين مقاله قابل توجه است اينكه از ميان متون بررسي شده گلستان سعدي وكيمياي سعادت امام محمد غزالي از نظر تنوع مضامين مربوط به امربه معروف ونهي از منكر از درجه اهمّيّت بيشتري برخوردارند و همچنين قابل ذكر است كه بسامد اين مضامين درتاريخ بيهقي كمتر مي باشد.