واكاوي مولفه هاي دراماتيك در اشعار م.اميد با تاكيد بر شعر كتيبه

در طبقه بندي ارسطو از انواع ادبي، با سه نوع ادبي اپيك، ليريك و دراماتيك مواجه مي شويم كه اگر همين مبناي مطالعه در ايران باشد با اولويت بندي به لحاظ كمي ادبيات غنايي و حماسي در جايگاههاي اول و دوم قرار گرفته و با هيچ متن دراماتيك هم مواجه نمي شويم. تحقق درام در يونان رابطه مستقيم با فلسفه و مكاشفه فلاسفه در قالب ديالوگ داشته و حاصل نگره دموكراتيك در عصر آتيك است. سيطره هزاران ساله نظام پادشاهي و غالبيت تك گويي بر هر گونه گفتگو و عدم وجود فلسفه و ارجحيت جهان بيني حكمي در ايران سبب اصلي عدم تحقق اينگونه ادبي شد كه بايست فراتر از متن ادبي به رويارويي بلامنازع با مخاطب پيرو سرگرمي و آگاهي ميرسيد كه هميشه حساسيت حكام را برتابيده و شاهد اين مدعا انواع نمايشواره هايي نظير كوسه برنشين- سياه بازي و ... است كه از قبل و پس از اسلام به هيچ عنوان مورد حمايت دربار نبوده و يا مصادره به نفع شده و گاه بهمين دليل از حمايت نخبگان نيز مغفول مانده اند. پژوهش پيرامون ميراث ادبي مان نشان ميدهد كه در قصه پردازي و ... شعرا توجه عميقي به تاثير اينگونه ظرفيتهاي نمايشي داشته و شعرشان را بر بستر چنين قابليتي گسترده اند. در تحقيقات به خصوص آنجا كه سخن از اقتباس است به وفور جنبه هاي نمايشي اشعار مختلف مورد بررسي قرار گرفته اند. تحقيق پيش رو سعي در واكاوي چنين ظرفيتي در شعر نو معاصر با توجه به سبك ها و شيوه هاي نمايشي مدرن و موقعيت نمايشي داشته و براي مطالعه دقيقتر موردا چند شعر م.اميد را مورد تفحص قرار داده تا گشايشي باشد بر تحليل كاربردي شعر نو تا با رويكردي اجرايي نمايشهايي برآمده از فرهنگ اصيل ايراني را بر صحنه هاي جهاني بنشاند. روش تحقيق كتابخانه اي، تحليلي است.