عنصر خيال در آثار خواجوي كرماني با تاكيد بر استعاره

خيال (ايماژ) عنصر اصلي شعر، در همه ي تعريف هاي قديم و جديد است و هر گونه معني ديگري را در پرتو خيال مي توان شاعرانه كرد. خيال به معني تصرفات بياني و مجازي در شعر مي باشد و حاصل نوعي «تجربه» است و اغلب با زمينه ي عاطفي همراه مي باشد. خواجوي كرماني يكي از شاعران بزرگ قرن هشتم مي باشد كه با هنر نمايي و قدرت ذوق و انديشه، عناصر خيال انگيز را به نحو مطلوبي در شعر خود به كار گرفته است در اين عناصر تشبيه بيشترين حوزه يدب هنري شاعر را به خود اختصاص داده است پس از تشبيه استعاره بيشترين بسامد را در شعر خواجو دارا مي باشد به خصوص استعاره ي مكنيه تخلييه كه به وفور در شعر وي يافت مي شود خواننده با مطالعه ي غزليات دلنشين اين شاعر بزرگ بيشتر به اهميت و توانايي وي واقف شده و ارزش شاعر را در پهنه ي ادب فارسي در مي يابد. اين مقاله با عنوان «عنصر خيال در آثار خواجوي كرماني با تأكيد بر استعاره» بر آن است ضمن تعاريفي از استعاره و هدف از آن، انواع استعاره را تقسيم بندي نموده و هر كدام را با شواهدي از ديوان خواجوي كرماني شرح دهد.