جايگاه عفو و صلح در آموزه هاي ديني

گذشت كه معادل آن در فرهنگ ديني ما واژه هاي عفو، صفح، غفران است، از جايگاه والايي برخوردار مي باشد و در جايي معني پيدا مي كند كه انسان قدرت بر انتقام دارد. در اين مقاله سعي شده است با تعمق در قران كريم و احاديث نبوي و ائمه اطهار به بررسي مفهوم عفو و نيز آثار و بركات آن در زندگي فردي و اجتماعي افراد پرداخته شود. همچنين با بررسي روانشناسانه تاثيرات عفو يا عدم آن، به نتايج اجتماعي و رواني آن نيز پرداخته شده است.روشي كه در اين مقاله به كاربرده شده است روش تفسيري و تحليلي است و بهاين نتايج نايل شده است كه انسان هاي باگذشت به مغفرت و رحمت الهي دست يافته و از پاداش هاي اخروي بهره مند مي شوند و هر چه اين صفت الهي در ايشان رشد كند آنان را به سوي كمال و نايل شدن به مقام محسنين و قرب الهي سوق مي دهد و در پرتو فضيلت اخلاقي دشمنان سرسخت به دوستان صميمي تبديل مي شوند، و جلوي تسلسل ناهنجاري ها و خشونت هاي اجتماعي تا حدودي گرفته مي شود و صلح و دوستي را براي همه اقشار جامعه از هر صنفي و مذهبي و مسلكي به ارمغان مي آورد. البته اين به معناي آن نيست كه اسلام خشونت را مطلقاً مردود مي داند، چون در برابر معاندان و آن مواردي كه احقاق حقّ و نشرعدالت جز با اعمال خشونت ممكن نيست، اسلام شدّت عمل را لازم مي داند و مجازات و انتقام را در چارچوبهايي مشخص مي كند.