خورشيد و تصاوير مربوط به آن در خمسه نظامي

The Sun and Its Associated Images in Nezami's KHamseh

خورشيد، به عنوان يك پديده نجومي، زمينۀ ساخت مضامين و معاني بلند ادبي در متون شعري شاعران شده است. ارتباط و آميختگي خورشيد با اسطوره مهر، راه را براي ورود باورهاي اساطيري پيرامون آن، در ادبيّات باز كرده است؛ همچنين باورهاي خرافي رايج در افواه مردم، در اين مورد نيز بازتاب گسترده اي در آثار شاعران و نويسندگان دارد. تصاوير طلوع و غروب خورشيد، بيشترين سهم را در مجسم كردن خيالات شاعرانه دارد. در اين مقاله، سعي شده است تا خورشيد و مظاهر آن در شعر نظامي بررسي شود. به اين منظور، خمسۀ نظامي به طور كامل مطالعه و ابيات مرتبط، مشخّص و دسته بندي شد. آوردن ابيات در متن مقاله، به ترتيب سرايش هر يك از منظومه ها است. ابتدا شمارۀ بيت، سپس شمارۀ صفحه و بعد حرف اختصاري مربوط به نام هر منظومه آمده است.

As an astronomical phenomenon, sun has inspired the creation of grand themes and concepts in poetical texts. The connection and integration of sun with the myth of "Mehr" have caused its surrounding mythical beliefs make their path into literature. Also the widely believed superstitions around it among different groups of people have been reflected in the works of poets and authors. The images of sunrise and sunset have accounted for the embodiment of most poetic imaginations. The present paper has tried to study the sun and its related symbols in Nezami's poetry. To this end, Nezami's Khamseh has been comprehensively studied and the related verses have been identified and categorized. The appearance of the verses in this paper is according to the order of the composition of the poems. The number of the verse is initially presented followed by the number of the page and the associated abbreviation of each poem