نگرشي به وحدت وجود در اشعار سهراب سپهري و جبران خليل جبران

وحدت، در اصطلاح فلسفي، عبارت است از بودن چيزي به گونه اي كه به قسمت هاي ديگر تقسيم نشود و وجود هم حقيقتي واحد و ازلي است كه آن هم خداست. لذا وحدت وجود همان يكتايي هستي است و از مهم ترين مفاهيم عرفان اسلامي به شمارمي آيد. ابن عربي سردمدار اين بحث عميق عرفاني است و نويسندگان و شاعران بسياري در مورد وحدت وجود قلم فرسايي ها كرده اند. اين مبحث وحدت وجود منحصر به اشعار و متون گذشتگان نيست؛ بلكه در تفكّرات بسياري از شاعران و نويسندگان معاصر هم مي توان جلوه هايي از اين تفكّر عرفاني يافت. سهراب سپهري از ايران و جبران خليل جبران از لبنان از شاعران معاصر ادبيّات هستند كه به اين ديدگاه فلسفي و عرفاني وقوف كامل داشته اند. راقم اين سطور سعي دارد در اين مقاله ضمن تعريف اجمالي از وحدت وجود به شرح و تبيين ويژگي هاي اشعار اين دو شاعر معاصر بپردازد و مفاهيم وحدت وجود را در بين اشعارشان مطابقت دهد.