بررسي عناصر داستان شب شاهكشان

ادبيات داستاني شكلي از روايت است كه در همه يا بخشي از آن به رويدادهايي اشاره مي‌شود كه واقعي نيستند، يعني خيالي‌اند و ساخته ذهن نويسنده اثر مي باشد. داستان كوتاه گونه اي از ادبيات داستاني است كه مي توان درآثار افرادي مانند شهبازين مشاهده كرد.زيرا با داستان هاي اين نويسنده، داستان هاي كوتاه رونق بيشتري يافت. ماجراهاي اين كتاب هرچندپايه هاي تاريخي دارد، اما به دليل نبودن اسناد كافي بر مبناي تخيل نويسنده پيش مي رود. شخصيت سميراميس و سين دخت،شخصيت هاي مثبت داستان معرفي مي شوند كه در برابر زني پرتزوير و بدخوبه نام پريزاد قرار مي گيرند. فضاسازي هاي تخيلي از داستان ايزدان و خدايان آن روزگار يكي ديگر از ويژگي هاي اين رمان است كه براي خواننده مي تواند جذابيت ايجاد كند. داستان شب شاهكشان نشان دهنده تيپ اجتماعي و لحن هاي صحبت و وضعيت توده هاي ناآگاه ايراني درزمان خود است. در اين پايان نامه سعي شده است به روش كتابخانه اي و به شيوه توصيفي - تحليلي و بررسي عناصرداستان دركتاب شب شاه كشان پرداخته شود. نتيجه به دست آمده نشان دهنده آن است كه شهبازين از عناصر داستاني چون گفت و گوها و زاويه ديد - لحن - صحنه و درونمايه توجه خاصي نموده و همواره سعي كرده است همه عناصر را در داستانهايش بياورد.