سيماي پيامبر در آئينه شعر فارسي

سيماي پيامبر بزرگوار اسلام، اين بهترين آفريده ي خدا و سنبل ناز كشتزار آفرينش در ذهن و زبان بسياري از شاعران ايراني جلوه اي بارز و ارزشمند داشته و دارد. و در آثار منظوم و منثور به نحوي شايسته كه گوياي علاقه مندي و دلباختگي نويسندگان آن آثار به پيامبر اكرم (ص) مي باشد بسيار شكوهمند ، دلنواز و دوست داشتني است. و بدان مباهات كرده اند. سيمايي است كه ملكوتي تر از آن چهره در كل هستي نمي توان يافت. اين مدايح كه بايد آنها را مدايح محمدي يا نبوي نام نهاد علاوه بر آنكه ميزان اعتقاد خالصانه قلبي سرايندگانشان را به مقام حضرت ختمي مرتبت مي رساند، در حكم گنجينه اي به شمار مي رود كه بسياري از حوادث زندگي و سيره و سخنان پيامبر (ص) را به طور اجمال و به طريق تلميح در خود جاي داده است. هر چند كه نعت چنين سروري و ثناي چنين جمالي و ستايش چنين كمالي از عهده ي كه برآيد و كرا يارا تا به مدح و منقبت وي زبان گشايد؟ مقاله حاضر تحقيقي است پيرامون سيماي پيامبر اكرم(ص) در آئينه شعر فارسي كه در يك مقدمه و چند بخش اصلي با عناويني چون: خطاب لولاك، تصوير معراج، معجزات پيامبر به روايت ادبي، و فضايل، سيماي پيامبر اكرم را آئينه شعر فارسي بررسي كرده و جلوه هاي زندگي و انديشه و شخصيت بزرگوار پيامبر را به عنوان اسوه ي حقيقي عرفان نشان دهد.