از خاقاني ترساييه سرا تا خليل الحاوي مسيح گرا (بررسي تطبيقي آيين مسيحيت در اشعار و افكار دو شاعر)

خاقاني يكي از بهترين شاعران ايراني است كه اشعار فاخر و علمي او به لحاظ مضمون شهره عام و خاص است. اشعاري شورانگيز، بديع و قابل تحسين كه از او يك شاعر دير آشنا ساخته است. آشنايي خاقاني با علوم زمان خود رنگ و بويي خاص به اشعارش داده است. خاقاني گذشته از آشنايي كامل با قرآن مجيد، بصورتي تمام و كامل در خصوص مسيح و مريم مقدس و مسيحيت سخن مي گويد. ارتباطي بين خاقاني و مسيحيان سبب دريافت اطلاعات فراوان و به سبب اين دانسته ها و دست مايه ها بيش از ديگران به آيين مسيحيت پرداخته و اين زمينه اي مساعد شد تا بصورت تطبيقي اشعارش با سروده هاي شاعر معاصر عرب خليل الحاوي بررسي شود. خليل الحاوي يكي از شاعران پيشرو و اگزيستانسياليستي عرب زبان است كه با توجه به تحصيلاتش در رشته فلسفه اشعار پرشور و تاثيرگذاري سروده است. الحاوي فيلسوف توجه ويژه اي به آيين مسحيت داشته و مسيح را در ذهن و اشعارش قهرمان و اسطوره مي داند و در اشعارش با رمز آن را بخوبي نشان مي دهد و سراسر عمرش در شخصيت مسيح تعمق كرده و با تفكرات بديع در خصوص مسيح شاعري كرده است. در اين مقاله- نگارنده – با گواه گرفتن از اشعار اين شاعران آيين مسحيت را از نگاه اين دو بررسيده و وجوه افتراق و اشتراك اين دو شاعر را به تحرير درآورده است.