بررسي تطبيقي- مقايسه ايِ ارتباط مضامين حقيقت و زيباييِ فلسفي - عرفاني در آثار پروين اعتصامي و اميلي ديكنسون از گذرگاه منظر ملاصدرا

مبنا و زمينه ساز نگارش اين مقاله چالش هاي انديشه انسان مدرن در ادراك محيط خود و برداشت او از پديده ها است. در حقيقت دنيايي كه انسان اكنون با آن روبه رو است، رويايي رويي با گوناگوني ها است. اين در حاليست كه ادراك انسان در هر لحظه نسبت به شناخت صحيح از هستي دستخوش نابساماني و دگرگوني است. در خصوص مسائل و مباحث مربوط به ادراك و دريافت انسان از هستي، نظريه ها و مكاتب بسياري در علوم مختلف بحث و بررسي انجام داده اند. مقاله حاضر بررسي مضامين حقيقت و زيبايي از گذرگاه منظر ملاصدرا، در اشعار پروين اعتصامي (1285-1320) و اميلي ديكنسون (1830-1886) است. اين مقاله بر آن است تا با مركز قرار دادن دو مفهوم حقيقت و زيبايي، از ديدگاه اين فيلسوف و عارف بزرگ، به شناخت ادراك پروين اعتصامي و جهان بيني او و همچنين اميلي ديكنسون و درك آنها از مضامين زيبايي و حقيقت بر اساس شرح خلاصه اي از ديدگاه ملاصدرا (سده يازدهم هجري قمري)كه در ابتداي مقاله ذكر خواهد شد، بپردازد. در حقيقت اين مقاله نشان مي دهد كه علاوه بر تفاوت هايي كه در انتخاب شكل و نحوه بيان مضامين در قالب هاي ادبي اين دو شاعر وجود دارد، اما اين دو شاعر در اصل معرفت و شناخت خويش از زيبايي و حقيقت به انديشه و نگرش مشابه نائل مي شوند. مقاله ي حاضر با رويكردي ديالكتيكي - انتقادي به مسئله و با در نظر گرفتن چارچوب هاي خاص به تحليل و نتيجه گيري مي پردازد. در حقيقت اين مقاله بر آن است تا با گذري بر مضامين حقيقت و زيبايي از منظر ملاصدرا و باقي فيلسوفان شرق، ميان ادبيات ايران و آمريكا به واسطه ي دو شاعر زن، با نام هاي پروين اعتصامي و اميلي ديكنسون، به نوعي ديدگاه هاي انسان سازي اسلامي و غربي را ارزيابي و برآورد كند.