شورانگيزي ايزدبانوان عشق سيري در بررسي تطبيقي منظومه هاي زهره و منوچهر و ونوس و آدونيس

تطبيق و بررسي آثار ادبي به منظور توسعه ي دانش علوم انساني در ارتباط با وجوه مشترك و متفاوت انسان ها تحت تاثير مرزهاي جغرافيايي و فرهنگي اهميت بسيار دارد. در اين مقام بررسي و تطبيق منظومه زهره و منوچهر ايرج ميرزا با ونوس و آدونيس شكسپير، از طريق فن ترجمه و همچنين سيري گذرا بر ويژگي هاي دو ايزدبانوي شرق و غرب، زهره و ونوس در اسطوره، باور به ذات مشترك انسان ها در تجربه عواطف انساني، مانند عشق را افزايش مي دهد. اين مقاله با بررسي و مقايسه ابيات دو اثر ادبي ذكر شده به لحاظ تطابق معنايي، همچنين با مروري بر پيرنگ و طرح اين دو اثر و نيز سيري گذرا در تحليل اساطير ايران و روم به يافتن حدود كمي و كيفي استفاده ايرج ميرزا از فن ترجمه جهت خلق زهره و منوچهر مي پردازد و در نهايت با در نظر داشت چالش كمي و كيفي ساختار و پيرنگ دو اثر ادبي، به اشتراك و وحدت احساس و عواطف بشري در درك ماهيت عشق مي رسد.