الگوي واسطه اي خوش بيني در رابطه بين الگوهاي شخصيتي، باورهاي مذهبي، علاقه اجتماعي و سلامت روان

Mediating Model of Optimism on the Relationship between Personality Types, Religious Beliefs, social Interest and Mental Health

هدف پژوهش حاضر تعيين كردن اثرات واسطه اي خوش بيني در رابطه با الگوهاي شخصيتي، باورهاي مذهبي، علاقه اجتماعي و سلامت روان بود. جامعه آماري شامل تمامي كارمندان دانشگاه علامه طباطبايي بود. از طريق نمونه گيري خوشه اي تصادفي 157 آزمودني انتخاب شدند. تمامي اين كاركنان به مقياس علاقه اجتماعي كراندال، پرسشنامه سلامت رواني (GHQ-28)، مقياس الگوهاي رفتاري (تيپA)، پرسشنامه تجديدنظر شده جهت گيري زندگي (LOT-R) و عمل به باورهاي ديني (معبد) پاسخ دادند. الگوي معادلات ساختاري جهت ارزيابي اثرات واسطه اي خوش بيني در رابطه بين الگوهاي شخصيت، عقايد مذهبي، علاقه اجتماعي و سلامت روان مورد استفاده قرار گرفت و داده ها با نرم افزار AMOS تحليل شد. رويهم رفته يافتـه هاي پژوهش برازنده بودن مدل را نمايان مي سازند. در مدل كلي نتايج همچنين نشان مي دهد كه رابطه بين الگوهاي شخصيتي، عقايد مذهبي، علاقه اجتماعي و سلامت روان توسط خوش بيني ميانجي شده بود.

Aim of this study was to determine mediating effects of optimism on the relation of personality types, religious beliefs, social interest and mental health. The study population consisted of all employees at Allameh Tabataba’i University. Through random cluster sampling, 151 subjects were selected. All these employees responded to Crandalls social interest scale, Mental Health Questionnaire (GHQ-18), Behavioral Patterns scale (type A), Life Orientation Questionnaire revised (LOT-R) and operation to religious beliefs (Mabad). Structural equation modeling was used to assess the mediating effects of optimism on the relationship between personality types, religious beliefs, social interest and mental health and data analyzed with (AMOS). Findings indicated whole model fit. In the global model, results also indicated that the relationship between personality types, religious beliefs, social interest and mental health was mediated by optimism.