بررسي اثر ليكوفار در پيشگيري از موكوزيت دهاني ناشي از شيمي درماني در بيماران سرطاني

چكيده زمينه و هدف: موكوزيت دهاني يك عارضه شايع و ناتوان كننده است كه بدنبال برخي از داروهاي شيمي درماني ايجاد مي شود و تاكنون درمان خاصي جهت پيشگيري از اين عارضه پيشنهاد نشده است. اين مطالعه به منظور تعيين ميزان تاثير ليكوفار در پيشگيري از موكوزيت دهاني ناشي از شيمي درماني انجام شده است. روش بررسي: اين مطالعه يك كار آزمايي باليني RCT دو سوكور است كه بر روي بيماران مبتلا به سرطان روده بزرگ و معده در سال 91-1390 كه در شهر سنندج براي اولين بار تحت شيمي درماني قرار گرفتند، انجام شد. حجم نمونه برابر 40 بيمار بود كه تحت شيمي درماني با رژيم حاوي 5- فلويوراسيل (FOLFOX4) قرار گرفتند. به گروه مداخله داروي ليكوفار و به گروه كنترل شبه دارو داده شد و بيماران از نظر وجود يا عدم وجود موكوزيت دهاني تحت نظر قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS.18 و با استفاده از آمار توصيفي آزمونهاي آماري من ويتني يو، Tتست مستقل و كاي دو تحليل شدند. يافته‌ها: در مطالعه انجام شده 25 نفر (5/62%) از جمعيت مورد مطالعه مرد و 15 نفر (5/37%) زن بودند. ميانگين سني جمعيت مورد مطالعه 77/8 ±20/53 سال و ميانگين مدت تشخيص درمان 15/3 ± 05/5 ماه بود. در گروه مداخله موكوزيت دهاني مشاهده نشد و در گروه شاهد 35% دچار موكوزيت دهاني شدند (004/0=P). در دو گروه از نظر سن و جنس اختلاف آماري معني داري وجود نداشت (05/0 < P). نتيجه‌گيري: ليكوفار در پيشگيري از موكوزيت دهاني ناشي از شيمي درماني موثر مي باشد. كليدواژه: ليكوفار، موكوزيت دهاني، شيمي درماني وصول مقاله: 24/4/95 اصلاحيه نهايي:22/9/95 پذيرش:11/2/96

ABSTRACT Background and Aim: Oral mucositis is a common and debilitating complication that can occur after administration of certain chemotherapy drugs. Yet, no preventive therapy has been recommended for this complication. This study aimed to determine the effect of licophar on prevention of chemotherapy-induced oral mucositis. Methods and method: This was a double blind RCT which was performed in Sanandaj City and included 40 patients with colon and gastric cancer who had received chemotherapy for the first time between 1390 and 1391. 5-FU (FOLFOX4) was prescribed for the patients. Licophar was given to the intervention group, and control group received placebo. The patients were examined for the presence or absence of oral mucositis. Using SPSS.18 software, data were analyzed by descriptive statistics and Mann-Whitney tests, independent T test and chi square. Results: In our study, 25 patients (62.5%) were male and 15 (37.5%) were female. The mean age of the participants was 53.20 ±8.77 years and the mean duration of treatment was 5.05 ±3.15 months. Oral mucositis was not observed in the intervention group, but 35% of the patients in the control group developed this disorder (p < 0.01). There were no statistically significant difference between the two groups in relation to age and gender (p > 0.05). Conclusion: Licophar is effective for prevention of oral mucositis induced by chemotherapy. Keyword: Licophar, Oral mucositis, Chemotherapy. Received: Jul 14, 2016 Accepted: May 1, 2017