تاثير شاخص هاي حكمراني خوب بر كنترل فساد (مطالعه موردي: كشورهاي خاور ميانه و جنوب شرق آسيا)

(The Effect of Indicators of Good Governance on Corruption Control (Case Study: Middle East and South East Asia

از اصلي ترين واژه هايي كه در دهه هاي اخير در ادبيات اقتصادي از جايگاه ويژه اي برخوردار است واژه حكمراني خوب مي باشد. حكمراني خوب به معناي سازوكارها، فرآيندها و نهادهايي است كه به واسطه آن ها شهروندان، گروه ها و نهادهاي مدني، منافع مدني خود را دنبال مي كنند و حقوق قانوني خود را به اجرا درمي آورند و تعهدات شان را برآورده مي سازند. حكمراني خوب از 6 شاخص؛ كنترل فساد، كارايي و اثربخشي دولت، ثبات سياسي، كيفيت قوانين و مقررات، حاكميت قانون و حق اظهار نظر و پاسخگويي تشكيل شده است كه يكي از اجزاي مهم آن متغير كنترل فساد است. بر همين اساس به بررسي ارتباط بين شاخص هاي حكمراني خوب بر كنترل فساد در بازه زماني 2015-2004 بين كشورهاي خاورميانه و جنوب شرق آسيا با استفاده از روش Panel Var پرداخته شد. نتايج تحقيق نشان داد كه متغير كيفيت قوانين و مقررات رابطه مثبت و معني دار و متغير كارايي و اثربخشي دولت رابطه منفي و معني داري بر كنترل فساد در كشورهاي خاورميانه دارد در حالي كه متغيرهاي ثبات سياسي، حاكميت قانون و حق اظهارنظر و پاسخگويي در كشورهاي شرق و جنوب شرق آسيا تاثير مثبت و معني داري بر كنترل فساد دارد.

The term "good governance" is one of the most important words in recent decades in the economic literature. Good governance means the mechanisms, processes and institutions through which citizens, groups and civil institutions follow their civil interests and enforce their legal rights and fulfill their obligations. Good governance consists of six indicators: Control of Corruption, Government Effectiveness, Political Stability and Absence of Violence, Regulatory Quality, Rule of Law, Voice and Accountability that one of its important components is the variable control of corruption. Accordingly, the relationship between good governance indicators on corruption control has been investigated in the period of 2015-2004 between the countries of the Middle East and South-East Asia with using of Panel Var method. The results showed that Regulatory Quality and Government Effectiveness had a positive and negative significant on control of corruption in the Middle East countries respectively while Political stability, Rule of Law and Voice and Accountability had a positive significant on control of corruption in the East and South East Asia.