بازپژوهي كاركردهاي سياق در تفسير الميزان

Reinvestigation of the Functions of the Context in the Interpretation of Almizan

در روش تفسير قرآن به قرآن، يكي از قراين مقاليّه براي فهم آيات، توجه به سياق آن‌هاست. از اين رو، علامه طباطبائي كه در تفسير الميزان به روش تفسير قرآن به قرآن عنايت ويژه‌اي داشته، به سياق آيات اهميت فراواني داده‌است، آن سان كه بالغ بر 2111 بار قاعدة سياق را در فهم و تبيين آيات و روايات به كار گرفته‌است. برخلاف پژوهش‌هاي پيشين كه تنها بخشي از كاركردهاي سياق را در الميزان تحقيق كرده‌اند، اين پژوهش با روش توصيفي و تحليلي به احصا و بررسي دقيق تمام استعمال‌هاي سياق در اين تفسير پرداخته‌است و كاركردهاي آن را در دو محور كلان ايجابي و سلبي سامان داده‌است. در محور كاركردهاي ايجابي، چهارده كاركرد مختلف سياق، از جمله بيان احكام شرعي، تاريخ‌گذاري آيات، تبيين مبهمات، تبيين مفهوم آيات، تبيين و تعيين معناي واژگان و... به دست آمد و در محور كاركردهاي سلبي سياق نيز سه رويكرد نسبت به سياق تبيين گرديد.

In the interpretation of the Quran through the Quran, one of the pieces of evidence is paying attention to the context of the verses. Therefore, Allameh Tabatabai, who paid careful attention to the interpretation of the Quran through the Quran in Almizan, regarded the contexts of the verses with special attention. More specifically, he has used this word over 2111 times to explain the verses and hadiths. This study, unlike previous studies that only investigated some aspect of the context of the Almizan, investigates the whole aspect of the context in Almizan through analytical and descriptive methods based on two axes: positive and negative macro-discourse. Fourteen different functions in the context of positive actions such as the expression of religious rituals, dating the verses, explaining ambiguities, explaining the meaning of the verses, and determining the meaning of words were determined. Likewise, three approaches regarding the context of thenegative performance were determined.