تبيين عوامل موثر بر آنومي اجتماعي در بستر توسعه فرهنگي در خانواده شهري و پيامدهاي آن

Explaining the factors affecting on social anomy in the context of cultural development in the urban family and its consequences

در كلانشهري چون تهران بدليل وجود گروه‌هاي شهري مختلف, منبعث از قوميت‌هاي گوناگون» پديده‌ي تضاد فرهنگي در آنواع نهادهاي اجتماعي به چشم مي‌خورد. اين تضاد و گسست فرهنگي درنهادي چون خانواده نمود بيشتري دارد. با اين شرايط هم درميان خانواده‌هايي كه درطبقه‌ايي يكساني از نظر اقتصادي قرار دارند و همچنين در درون خود خانواده‌هاء بعلت عدم تطابق در فرهنگ‌ها و نبود وفاق هنجاري براي دستيابي به هدفي مشخص, ابزارهايي متفاوت و گاها نامشروع توسط اعضا انتخاب مي‌شوند. از اين منظر مهمترين نمود چنين وضعيتي رواج محروميت, بدبيني» بي‌اعتمادي و ناخشنودي, از عناصر اصلي شكل‌دهنده آنومي مي‌باشد. باتوجه به‌اينكه موضوع پيرامون بررسي آنومي در ميان خانواده شهري مي‌باشد» تمركز بروي اين مسئله كه چه عواملي باعث بوجود آمدن آنومي درخانواده شده واين آنومي چه تاثيري روي بافت و خانواده شهري گذاشته است. زمينه بسيار مهمي در حل مسائل اجتماعي و فرهنگي دراين كلانشهر محسوب مي‌شود. مورد مطالعه شهر تهران مي‌باشد كه پژوهش حاضر به اين نتيجه رسيده آنومي در بين خانواده‌ها براثر برخوردها و تضادهاي فرهنگي جامعه چندقوميتي و نبود وفاق هنجاري در درون خانواده‌ها بوجود آمده است.

The present article is extracted from a PhD thesis entitled “Investigating Factors Affecting Social Anomie among Urban Families and its Consequences (Case Study: City of Tehran)”. In metropolises such as Tehran, the presence of various urban groups originating from different ethnicities has resulted in cultural conflict in a variety of social institutions. Cultural conflicts and dissociations are more apparent in such institutions as the family. Accordingly, due to cultural incompatibility and lack of a normative consensus, families belonging to the same economic class or members of a single family often choose different and sometimes illegitimate tools to pursue a certain goal. This situation is most significantly manifested by the prevalence of deprivation, pessimism, distrust, and discontent, all of which are major components of anomie. This study is mainly focused on investigating factors contributing to anomie among urban families and its consequences for the urban fabric and family in Tehran. The findings would be of great help in addressing dliferent socio-cultural issues of this metropolis, which was selected as the case study. The results showed that lack of a normative consensus within families and cultural conflicts and clashes common in multi-ethnic societies arc the main causes of anomie among families.