مقايسه تطبيقي انسان كامل از ديدگاه كاستاندا و علامه طباطبايي (ره)

The Criticism and Studying the Main Indicator of Perfect Human in Castaneda and Allaeh Tabatai's ideas

از مهمترين محورهاي انديشه كاستاندا به عنوان يكي از بنيانگذاران معنويت هاي نوپديد (شمن يا عرفان ساحري) نظريه او راجع به انسان كامل است. كاستاندا با تصويري كه از ماهيت انسان مطلوب و ايده آل ارايه مي دهد، مدل خاصي از نهايت فرجام بشر در عرفان خودساخته خويش ترسيم مي كند. هدف از اين تحقيق، نقد و بررسي مهمترين شاخصه هايي كه كاستاندا براي انسان كامل معرفي مي كند و تطبيق آن با نظريات علامه طباطبايي(ره) در عرفان اسلامي مي باشد. كاستاندا مي كوشد تا با استفاده از اصلاحات مثبت و ارزشي، معنا و مفهومي كاملا غير ارزشي و انسان محور ارايه دهد. او شاخصه انسان كامل را در عقل ستيزي، جنگجويي و استفاده از مواد روانگردان و بي اهميت دانستن همه چيز ميداند؛ كه نتيجه آن انساني بي بند و بار و در پي شهوت و بدون تعبد از فرامين خدا و رسولان الهي است؛ و در مقابل علامه طباطبايي با در نظر گرفتن عقل و سنت و تبعيت از فرامين الهي، انسان كامل عرفاني الهي ارايه نمايد كه دستمايه آن آيات و روايات و تعقل بشري مي باشد.

One of the most important aspect of Castaneda's thoughts as one of the founders of new spiritualties is his view about "Perfect Hum@n". Castaneda designs an especial model of human's ultimate end in his own made mysticism through an image of desired and ideal human's identity. The purpose of this study is criticism and studying the most important indicator that is introduced for perfect human by Castaneda. And match it with the ideas of Allameh Tabatabai (RA) in Islamic mysticism. Castaneda My¬Kvshd to use the positive reforms and value, meaning and human-centered entirely non-value offer. in contrast Tabatabai with regard to reason and tradition and to follow God's commandments, provide the perfect human knowledge of God is the subject of Quranic verses and traditions and human reasoning