مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - تعيين كيفيت آب شرب دام براي چراي بز با استفاده از روش فازي

چكيده فارسي :

كمیت و كیفیت آب شرب دام در مرتع از عوامل مهم در تعیین شایستگی مرتع برای چرای دام می باشند. كیفیت نامناسب آب بر سلامت دام ها و بازده تولیدی آنها اثر نامطلوب خواهد داشت. با توجه به اهمیت كیفیت آب برای شرب دام این تحقیق با هدف تعیین كیفیت آب شرب دام در مراتع قشلاقی خلیل آباد انجام شد. در این مطالعه به منظور تهیه نقشه كیفیت آب شرب برای بز از روش فازی در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی(GIS) استفاده شد. برای این منظور، بعد از نمونه برداری از مكانهای شرب دام بز، فاكتورهای TDS، EC، Mg2+ وNa+ برای نمونه ها تهیه شد. به منظور تهیه نقشه پهنه بندی هر یك از فاكتورها، از روش میانگین عكس فاصله استفاده شد. نتایج این پهنه بندی نشان داد كه كیفیت آب شرب منطقه از نظر سدیم بین 2 تا 96/84 میلی گرم بر لیتر قرار دارد. همچنین مقدار منیزیم بین 03/216 تا 72/875 میلی گرم بر لیتر می باشد. در حالیكه میزان هدایت الكتریكی آب (EC) منطه مورد مطالعه بین 37/2016 تا 4/12597 میكروموس بر سانتی متر می باشد. همچنین میزان TDS بین 59/245 تا 19/5909 میلی گرم بر لیتر می باشد. همچنین برای همگن كردن نقشه های پهنه بندی كیفیت آب از روش فازی استفاده شد و هر یك از نقشه ها بین 0 تا 1 با استفاده از تابع عضویت قرار داده شد. بعد از تهیه نقشه فازی برای هر یك از پارامترها و همپوشانی آن ها با استفاده از روش AHP، نتایج نشان داد كه 71 درصد از وسعت منطقه (معادل 16/7 كیلومتر مربع) دارای كیفیت متوسط برای شرب دام بز دارند و 17 درصد از وسعت منطقه (معادل 71/1 كیلومتر مربع) بدون كیفیت برای شرب دام می باشد. به طور كلی قسمت های شمال و شمال غرب منطقه دارای كیفیت آب خوبی برای شرب دام بز محسوب می شود.