مقايسه ساخت دو حكايت تمثيلي از مثنوي و الهي‌نامه

جلال‌الدين محمد مولوي براي ارايه معارف والاي عرفاني خود از ظرف حكايتهاي تمثيلي بهره مي جويد تا پيامهاي عميق و دشوارياب مثنوي را براي مخاطب آسان و عيني سازد. او براي اين منظور بيشتر به سراغ قصّه‌هايي مي رود كه در اذهان مردم سابقه دارد اما از قصّه ماخذ حكايتي مي‌سازد كه مورد نظر خود اوست و پيام او را در بر دارد. او در داستانسرايي نيز درايتي شگرف داشته و گاهي عناصر داستاني را در حدّ رقابت با داستان نويسي جديد متناسب با ظرفيت حكايتها به كار گرفته است. در اين پژوهش عناصر داستاني با روش مقايسه‌اي در دو حكايت مثنوي و الهي‌نامه عطار با عنوان «التماس كردن همراه عيسي از او زنده كردن استخوان را...» مورد بررسي قرار مي‌گيرد با اين هدف كه موارد قوّت و ضعف هر يك از دو حكايت نشان داده، و چگونگي استفاده از عناصري همچون طرح و پيرنگ، شخصيت، گفتگو، زاويه ديد، صحنه‌پردازي، زمان، مكان،‌ گره افكني، گره‌گشايي و درونمايه حكايتها به صورت مقايسه‌اي بررسي و تحليل شود.