عنوان مقاله :
شادكامي زنان و مردان ايراني 20 تا 40 ساله و عوامل مرتبط با آن: يك مطالعه ملي
عنوان فرعي :
Happiness among young adults in Iran: a nationwide cross sectional study
پديد آورندگان :
طاووسي محمود نويسنده دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن,ايران tawosi mahmud , حايري مهريزي علي اصغر نويسنده - , مظفري كرماني رامين نويسنده Mozafari R. , نقي زاده موغاري فاطمه نويسنده مركز تحقيقات سنجش سلامت، پژوهشكده علوم بهداشتي جهاد دانشگاهي، تهران، ايران Naghizadeh Moghari Fatemeh , عنبري مهدي نويسنده مركز تحقيقات سنجش سلامت، پژوهشكده علوم بهداشتي جهاد دانشگاهي، تهران، ايران Anbari Mahdi , هاشمي اكرم نويسنده مركز تحقيقات سنجش سلامت، پژوهشكده علوم بهداشتي جهاد دانشگاهي، تهران، ايران Hashem Akram
سازمان :
گروه سلامت روان، پژوهشكده علوم بهداشتي جهاد دانشگاهي تهران
كليدواژه :
Young adults , شادكامي , مطالعه ملي , Happiness , iran , ايرانيان
چكيده فارسي :
مقدمه: طيف گسترده‌اي از مطالعات نشان‌دهنده ارتباط بين شادي و سلامت، فراتر از تفاوت‌هاي جمعيت شناختي وشرايط زندگي هستند. روند رو به رشد تحقيقات نشان مي‌دهد كه احساس شادي و رضايت از زندگي مي‌تواند در واقع سلامتي فرد را بهبود بخشد.
مواد و روش كار: در اين مطالعه جمعيتي به صورت مقطعي (توصيفي- تحليلي) شادكامي كليه زنان و مردان 20 تا 40 سال ساكن شهرها و روستاهاي كشور با استفاده از پرسشنامه استاندارد شادكامي آكسفورد مورد سنجش قرارگرفت.
يافته ها: مجموعاً 14239 نفر در اين پژوهش شركت كردند (46 درصد مرد و 54 درصد زن). ميانگين (انحراف معيار) سن شركت كنندگان (2/5) 1/32 سال بود. نتايج نشان داد ميانگين (انحراف معيار) نمره شادكامي شركت كنندگان (57/0)09/4 ]در زنان (56/0) 08/4 و در مردان (59/0) 10/4[ است كه در طيف نسبتاً شاد طبقه بندي مي شود. در تحليل رگرسيون لجستيك بين شادكامي و متغيرهاي سن، جنسيت، تعداد سال هاي تحصيل و محل سكونت ارتباط معني دار وجود نداشت ولي افرادي كه سطح درآمد خود را بد/خيلي بد گزارش كرده بودند، ميزان شادكامي كمتري نسبت به افرادي داشتند كه سطح درآمد خود را خيلي خوب/خوب گزارش كرده بودند ](32/2-53/1) 88/1[OR=. همچنين شادكامي افراد بيكار كمتراز افراد شاغل بود ](90/1-51/1) 69/1[OR=.
بحث و نتيجه گيري: با توجه به رابطه معنادار وضعيت شغلي (بيكار يا شاغل بودن) و نيز سطح درآمد با شادكامي، مي توان اين چنين نتيجه گرفت كه نابرابري در درآمد و اشتغال مي تواند منجر به نابرابري در شادكامي افراد شود. به نظر مي‌رسد يكي از راه هاي موثر در افزايش شادكامي افراد 20 تا 40 ساله رسيدگي به معيشت و اشتغال آنان باشد.
چكيده لاتين :
Objective (s): To assess happiness and its correlates among young adults in Iran.
Methods: This was a national cross sectional study among a representative sample of young adults in Iran, in 2017. Happiness was measured using the Oxford Happiness Questionnaire. Logistic regression analysis was performed in order to examine association between happiness and independent variables.
Results: In all 14292 young adults were studied. The mean (SD) happiness score for the study sample was 4.09 (0.57) which was suggestive of ‘rather happy; pretty happy’ condition. Proportional to mean score 51.1% (n = 7306) of the respondents were ‘happy’ and the remaining 48.9% (n = 6986) were ‘unhappy’. In multivariate logistic regression analysis no significant association was observed between happiness, age, gender, and education. However, the association between happiness and income [OR for poor/very poor= 1.69, 95% CI: 1.51-1.90] and employment status [OR for unemployed = 1.88, 95% CI: 1.53-2.32] was evident.
Conclusion: The findings suggest that overall young adults in Iran feel ‘rather happy’. To improve happiness at individual level equal distribution of opportunities and wealth seems essential.
