عنوان مقاله :
بررسي تطبيقي دو بناي تكيه دولت تهران و رويال آلبرت هال لندن تبيين نحوة به‌كارگيري ابزار تطبيق و نقش مقايسة ساختار تكنيك ساختي در پاسخ به سؤالات تاريخ معماري
عنوان به زبان ديگر :
Comparative Studies of Tekyeh Dowlat in Tehran and Royal Albert in London
پديد آورندگان :
اسدي، صابر دانشگاه هنر اصفهان , امين پور، احمد دانشگاه هنر اصفهان - دانشكده معماري , منصوريان، يزدان دانشگاه خوارزمي - دانشكده علوم تربيتي و روانشناسي
كليدواژه :
تكينك ساخت , رويال آلبرت‌هال , تكيه دولت , مطالعات تطبيقي تاريخي
چكيده فارسي :
بيان مسأله
: بناي تكيه‌دولت تهران همواره از منظر پژوهشگران حفاظت و تاريخ معماري از جنبه‌هاي گوناگون محل بحث بوده است. محور اصلي اين بحث، مربوط به تاريخ بنا و ارتباط ميان دو بناي رويال‌آلبرت‌هال و تكيه‌دولت است. بسياري از پژوهشگران، در تأييد و يا نفي شباهت اين دو، مطالبي اغلب متناقض مطرح كرده‌اند؛ عده‌اي به نقش سفر ناصرالدين‌شاه قاجار به اروپا و ارادة وي در ساخت نمونه‌اي مشابه در ايران اشاره كرده و برخي، با تكيه بر اين مطلب كه اين سفر بعد از زمان ساخت تكيه بوده، خلاف آن را نتيجه‌گيري كرده‌اند. اما همچنان پاسخي در خور براي سؤال مذكور ارائه نشده است.
هدف پژوهش : هدف پژوهش حاضر تبيين جايگاه تكيه‌دولت در تاريخ معماري ايران از طريق تطبيق ويژگي‌هاي تكينكي ساختي اين دو بنا است. لذا، پژوهش حاضر در پي توضيح جايگاه مطالعات تكنيك ساخت سازه در مطالعات تاريخ معماري است و كوشيده است تا ضرورت‌ها، شيوه و روند اين مطالعات را تشريح كند. هدف سوم از اين پژوهش بررسي امكان‌پذيري و ميزان كارايي مطالعات تطبيقي پيرامون معماري بناها در مطالعات كيفي تاريخ معماري خصوصاً مطالعات تاريخ معماري ايران است.
روش پژوهش
: پژوهش حاضر مبتني بر روش‌شناسي كيفي است و با به‌كارگيري ابزار تطبيق مي‌كوشد، در وحلة نخست، به تبيين شكل‌گيري پديده‌اي به نام بناي تكيه‌دولت در تاريخ معماري ايران پاسخ دهد و، در وحلة دوم، از تجربيات اين بخش از پژوهش براي صورت‌بندي روش تطبيقي در مطالعات تكنيك ساخت استفاده كند.
نتايج پژوهش :
براساس بررسي‌هاي صورت‌گرفته مي‌توان مسألة مطرح پيرامون بناي تكيه‌دولت را اين‌گونه پاسخ داد: بناي تكيه‌دولت، اگرچه از جنبة پلان و ساختار فضايي تحت تأثير بناي رويال‌آلبرت‌هال قرار دارد و براساس شواهد در پي رقابت ناصرالدين‌شاه قاجار با اروپاي قرن نوزدهم و با فاصلة يك سال از ساخت رويال‌آلبرت‌هال ساخته شده، اما از جنبة تكنيك ساخت كاملاً متأثر از تكنيك ساخت معماري ايراني است و به اين معماري تعلق دارد. در كنار اين مورد، با توجه به روند پژوهش، مي‌توان بر كارايي روش تطبيقي در مطالعات تاريخي معماري در كنار نقش بررسي تكنيك ساخت صحه گذاشت و بيان كرد كه بررسي تكينك ساخت روش‌مند در پاسخ به سؤالات تاريخ معماري بسيار كاراست.
چكيده لاتين :
Problem statement: The building of Tekye h Dowlat in Tehran has always created many arguments and questions among the researchers in conservation and architecture history. The main axis of these questions relates to the building’s history and the relationship between Royal Albert Hall and Tekyeh Dowlat building. There are conflicting statements approving and neglecting Tekye h Dowlat architectural originality within researchers. A number of people referred to the trip of Nasereddin Shah to Europe and his visit to Royal Albert Hall building and believed he wanted to construct a similar building in Iran. Others deny this idea believing that this trip occurred after the construction of Tekye h Dowlat, thus this reasoning is wrong.
Research goal: the main aims of this research is explaining the role of Tekyeh Dowlat in Iranian architecture history by comparing the construction technique to Royal Albert Hall.Research Methodology: In the present study tries to find evidence about building construction techniques for both buildings through historical studies and comparative-historical analysis of the documents, especially those dealing with the architecture and structure of Royal Albert Hall – that was found in British history archive –and finally answer the question "what is the relationship between Tekyeh Dowlat and Royal Albert Hall buildings.
Research result: Results from this study suggest that despite the similarity of Tekye h Dowlat and Royal Albert Hall, Tekye h Dowlat building is recognized as a valuable and important example in Iranian architecture history due to its use of construction technique derived from Iranian architecture. Tekye h Dowlat’s construction began a year after Royal Albert Hall’s on 1868. Based on this result, the present study emphasizes on the role of construction technique studies for answering architectural history questions and considering it as an unlimited component of architecture history studies, especially the history of Iranian architectural evolution. This study means to eliminate the existing weaknesses in Iranian architectural studies, trying to find logical and rational answers about construction date of historical buildings in general and Tekye h Dowlat in particular, avoiding myths and providing a general method for similar studies.
