كارايي درمان تلفيقي مبتني بر پذيرش و تعهد با مواجهه در درمان زنان مبتلا به اختلال اضطراب فراگير

Efficacy of combined treatment based on acceptance and commitment in treatment of women with generalized anxiety disorder

زمينه و هدف : اختلال اضطراب فراگير به عنوان يكي از اختلالات اضطرابي مزمن شيوع بالايي در جمعيت عمومي و باليني دارد. اين مطالعه به منظور ارزيابي كارايي درمان تلفيقي مبتني بر پذيرش و تعهد در درمان زنان مبتلا به اضطراب فراگير انجام شد. روش بررسي : اين مطالعه از نوع مداخله‌اي با خط پايه چندگانه همزمان و به شيوه تك آزمودني بود. چهار زن مبتلا به اختلال اضطراب فراگير با روش نمونه‌گيري هدفمند از طريق مصاحبه تشخيصي و باليني ساختاريافته براساس معيارهاي راهنماي تشخيصي و آماري اختلالات رواني DSM-V از ميان مراجعين به مركز مشاوره دانشگاه تبريز و مركز خدمات روانپزشكي شهر مهاباد انتخاب شدند. بيماران پس از احراز شرايط درمان وارد فرايند درمان شدند. كارايي پروتكل درماني طي 3 مرحله (خط پايه، درمان 12 جلسه‌اي و پيگيري 6 هفته‌اي) با استفاده از پرسشنامه اختلال اضطراب فراگير (GAD-7)، پرسشنامه نگراني ايالت پن (PSWQ) و مقياس كلي شدت و آسيب اضطراب (OASIS) مورد بررسي قرار گرفت. داده‌ها به روش ترسيم ديداري، شاخص تغيير پايا (RCI) و فرمول درصد بهبودي تحليل شدند. يافته‌ها : اثر درمان تلفيقي مبتني بر پذيرش و تعهد همراه با فنون رويارويي بر كاهش علايم اختلال اضطراب فراگير، نگراني، شدت اضطراب و آسيب عملكرد در بيماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگير از نظر آماري و باليني معني‌دار بود (P<0.05). نتيجه‌گيري : درمان تلفيقي مبتني بر پذيرش و تعهد و فنون رويارويي براي درمان اختلال اضطراب فراگير زنان مناسب است.

Background and Objective: General anxiety disorder is one of the chronic disorders in the general population and population with clinical symptoms. This study was conducted to evaluate the efficacy of combined treatment based on acceptance and commitment in the treatment of women with generalized anxiety. Methods: This multi-faceted, single-subject interventional study was performed on four women with generalized anxiety disorder whom were refered to psychiatric center in Iran. The subjects were selected through targeted clinical sampling by structured diagnostic and clinical interviews based on DSM-V mental disorder diagnostic and diagnostic guidelines. The efficacy of the treatment protocol in three stages (baseline, 12 sessions and 6 week follow up) was assessed using the GAD-7 questionnaire, the Penn State worry questionnaire (PSWQ), and the general scale of anxiety severity and pain (OASIS). Results: Reduction of symptoms of general anxiety disorder, anxiety, anxiety and performance impairment in patients with generalized anxiety disorder were significant (P<0.05). Conclusion: Combination therapy based on admission and commitment and coping techniques is effective in the treatment of generalized anxiety disorder in women.