ارزيابي جامع تغييرات فصلي آينده دماي حداكثر ايران طي دوره گرم بر اساس مدل‌هاي گردش عمومي جو

A comprehensive assessment of seasonal changes in future maximum temperature of Iran during the warm period based on GCM Models

ارزیابی اثرات پدیده گرمایش جهانی بر رخداد حدی های اقلیمی امری كاملاً بایسته است. لذا در این پژوهش، تغییرات در دمای حداكثر روزانه 44 ایستگاه سینوپتیك در ایران برای دو دوره زمانی آینده نزدیك (70-2041) و آینده دور (99-2071)، تحت دو سناریوی (A2 و B2) از مدل‌ گردش عمومی جو Hadcm3 نسبت به دوره مشاهداتی (2010-1981) مورد بررسی قرار داده شد. همچنین، در زمینه تحلیل میزان عدم قطعیت در پیش بینی رخدادهای دمای حداكثری آینده، از خروجی دو مدل‌ گردش عمومی جو Hadcm3 و CGCM3 تحت تمام سناریوهای انتشار موجود (A2 ،A1B ، B1 و B2) برای بررسی مقایسه‌ای نتایج بر روی 7 ایستگاه نماینده اقلیمی در گستره ایران، استفاده گردید. بدین منظور، پس از بررسی توانمندی مدل آماری SDSM در شبیه‌سازی اقلیم دوره پایه (2010-1981)، مقادیر آینده دمای حداكثر روزانه در مقیاس ایستگاهای مطالعاتی ریز مقیاس گردانی گردید. نتایج حاصل از توزیع فضایی تغییرات دمای حداكثر بر اساس خروجی مدل Hadcm3 نشان داد كه در دهه های آینده، نواحی كوهستانی و مرتفع عرض های شمالی ایران در فصل بهار و همچنین پهنه مركزی ایران در فصل تابستان با بیشترین افزایش دما مواجه خواهند بود. این در حالی است كه در هر دو فصل طی دوره گرم سال، نواحی همجوار با سواحل جنوبی ایران، كمترین افزایش دما را خواهند داشت. در این میان بیشترین افزایش در دمای حداكثر آینده نسبت به دوره پایه، به ترتیب برای فصل بهار و تابستان براساس سناریوی A2 حدود (2 تا 4 درجه سلسیوس) و بر اساس سناریوی B2 حدود (1 تا 2 درجه سلسیوس) برآورد شده است. همچنین در تحلیل عدم قطعیت مربوط به مدل-سناریوها، مشخص شد كه مدل CGCM3 تحت سناریویB1 در بین مدل-سناریوهای مختلف، بهترین عملكرد را در شبیه سازی دمای آینده دارد. و تغییرات دمایی آینده نیز، بر اساس سناریوهای مختلف مدل Hadcm3 نسبت به مدل CGCM3 شدیدتر می باشد.

Assessment of climate change impacts is quite necessary in the temperature extremes. In this study, the changes in maximum temperature of Iran were comparatively examined in two future periods (2041-70 and 2071-99) and based on the output of general circulation models of Hadcm3 under existing scenarios (A2 and B2) than the base period (1981-2010). Also, in the field of uncertainty analysis in occurrences prediction of future maximum temperature, the outputs of two general circulation models of Hadcm3 and CGCM3 under all existing scenarios (A2, A1B, B1 and B2) were carried out for comparison examination onto the results of the 7 representative climatic stations of Iran.For this purpose, after examining the ability of statistical model of SDSM in simulation of base period (2010-1981), the daily future values of maximum temperature were downscaled in the studied stations scales. The results of spatial distribution of maximum temperature showed that in the future decades, mountainous areas and high lands located in northern areas of Iran, during spring, and the central areas of Iran, during summer, will experience the greatest increase in temperature. This is while; during both seasons of warm period of the year the areas adjacent to the southern coasts of Iran will experience the lowest temperature increase. Meanwhile, the largest increase in maximum future temperature for spring and summer in compare to base period are estimated according to A2 scenario about (2-4 degrees Celsius) and according to B2 scenario about (1-2 °Cg), respectively. In uncertainties analysis related to model-scenarios, it was found that CGCM3 model under scenario B1 had the best performance in the simulation of future maximum temperatures among different scenario-models. Also, the increase in maximum temperature has been more severe based on various scenarios of Hadcm3 model than the CGCM3 model.