مطالعه تطبيقي ساختار كنايه در زبان فارسي و عربي

A Comparative Study of Allusion in Persian and Arabic Literature

زبان و ادبيات فارسي و عربي از ديرباز ارتباط تنگاتنگي با يكديگر داشته و از همديگر تاثير و تاثر فراواني پذيرفته اند. از جمله اين تاثير و تاثرات، مي توان مبحث «كنايه» را نام برد كه يكي از بحث هاي اساسي علم بيان و حساس ترين مسائل زبان است و در دو زبانِ فارسي و عربي، تعريف هاي مشابهي از آن ديده مي شود. كنايه در هر دو زبان، به بخش هايي همچون «كنايه از صفت» و «كنايه از موصوف» و «كنايه از فعل يا مصدر» و «كنايه از نسبت» تقسيم مي شود. در اين مقاله، بر مبناي روش توصيفي ـ تحليلي، ساختار كنايه در دو زبان فارسي و عربي بررسي تطبيقي شده، و نقاط مشترك و متفاوت آن برجسته شده، و ديدگاه هاي مختلف صاحب نظران دو زبان درباره اين مبحث، بيان شده است. يافته ها نشان مي دهد كه كنايه در دو ادب فارسي و عربي به يك معناست و تفاوت هاي آن بسيار كم و گاه جزئي به نظر مي رسد كه در مختصرترين شكل، مي توان آن را براساس تفاوت در معنايي دانست كه بدان اشاره مي كند. با اين حال بايد توجه داشت كه در زبان عربي، نبود قرينه، كنايه را از مجاز متمايز مي سازد، ولي در زبان فارسي اين مبحث دقيقاً در برابر استعاره مركب قرار مي گيرد.

The Persian and Arabic language and literature have been closely related and interchanged with each other for a long time. Allusion، among these interactions، is the most fundamental rhetorical subjects and the most sensitive issue of language which has similar definition both in Persian and Arabic languages. Allusion is، in both languages، divided in several parts such as: "allusion of adjective"، "allusion of noun"، "allusion of verb or infinitive"، "allusion to relation". Highlighting the similarities and differences of the structure of allusion in both languages، they have comparatively analyzed، in present essay، through an analytic-descriptive method and different opinions of experts of both languages have been expressed. Findings show that allusion has same meaning both in Persian and Arabic literatures and their differences seem being very little that، in its lowest form، it can be pointed out on their semantic differences. However، it should be noted that the lack of symmetry، in Arabic language، makes allusion distinguished from other figures. But in Persian language، this subject is precisely used as mixed metaphor.