قانون ريچ و تاثير آن بر صنايع پايين دستي

قانون ريچ كه به عنوان الزام آورترين قانون در اتحاديه ي اروپا شناخته شده است، به تدريج كل كشورهاي دنيا را دربرخواهد گرفت، زيرا استفاده نكردن از مواد شيميايي پرخطر، يك نياز انكارناپذير براي حفظ سلامت انسان و محيط زيست است. بر اساس اين قانون كه به مرور درحال به روزرساني ست، فهرستي از مواد شيميايي پرخطر كه ممنوع اعلام شده و هم چنين فهرست مواد پرخطرِ بااهميت بسيار بالا (SVHC) منتشرشده است. آژانس مواد شيميايي اروپا (ECHA)كه بازوي اجراي قانون ريچ در اتحاديه ي اروپاست، اين دو فهرست را در سايت خود به اشتراك گذاشته است. اين مواد طيف گسترده اي از مواد شيميايي را دربرمي گيرد كه كالاها يا تركيب هاي داراي اين مواد، مستلزم رعايت محدوديت هايي هستند. دراين بين شركت هاي پلاستيك سازي و لاستيك سازي، به عنوان بزرگ ترين شركت هاي صنايع پايين دستي، به شدت تحت تاثير اين قانون هستند. اين شركت ها بايد برخي از مواداوليه ي خود را با مواداوليه ي ايمن براي محيط زيست و سلامت انسان جاي گزين كنند تا بتوانند مجوز واردات به اتحاديه ي اروپا را داشته باشند.