پديدارشناسي زمان و فضاي مثالي در حكمت متعاليه و فيزيك نسبيت

The Phenomenology of Time and Place in the at Transcendental Wisdom World of Imagination and Relativity Physics

بر اساس تصور رايج، تحولات در نظريه‌هاي علمي و فيزيكي در مواضع فلسفي تأثير گذار بوده و اما در برخي مسائل، فلسفه پيشگام بوده است. يكي از موارد تقدم فلسفه بر علم، بحث حركت جوهري و نتايج آن است. ملاصدرا (سده15م) حركت جوهري در درون اشياء را در زماني به اثبات رساند كه هنوز آشكار سازها اتم و ذرات زير اتم را آشكار نكرده و انواع اتم و تبديل آن‌ها به يكديگر در فيزيك كوانتوم به اثبات نرسيده بود. صدرا، با اثبات حركت جوهري نتيجه گرفت كه زمان، موجود مستقلي نيست، بلكه وجودش در حركت است و هريك از اشياء با حركت جوهري خود، زمان مخصوص به خود دارند. از آنجايي كه هدف حكمت متعاليه و فلسفه بيان كمّي نبود در همين جا متوقف ماند. بيش از چهار سده گذشت تا ساختار فيزيك كلاسيك مبني بر زمان و مكان مطلق فروپاشيد و در فيزيك نسبيت، نسبت زمان و ابعاد با سرعت حركت محاسبه شد. اين پژوهش، از دستاوردهاي فيزيك نسبيت در ادامه بحث زمان و ابعاد در عالم مثال استفاده كرده و از انبساط زمان و انقباض ابعاد (انقباض لورنتس) در متحرك‌هاي سريع، براي تبيين كندي زمان در عالم مثال و انبساط ابعاد زميني براي موجودات مثالي بهره جسته است و نتايج آن را همسو با منابع نقلي و روايي يافته است.

According to the prevailing notion, developments in scientific and physical theories have influenced philosophical views, but philosophy has taken the leading some issues. One of the areas in which philosophy precedes science is the discussion of the substantial motion and its results. Mulla Sadra (15th century) proved the substantial motion at a time when detectors had not yet been discovered, the atom and subatomic particles and types of atoms and their conversion to each other in quantum physics had not been demonstrated. Proving the substantial motion, Sadra concluded that time is not an independent entity, but its existence is in motion and each object has its own time with its substantial motion. Since the goal of his transcendental philosophy was not the expression of quantity, he has entered into quantitative debates. More than four centuries passed before the classical physics structure based on absolute time and space collapsed and time and dimensions were calculated based on the speed of movement in relativity physics. This study uses the achievements of relativity physics in the discussion of time and dimensions in the world of imagination, focusing on the principles of time expansion and contraction of dimensions (Lorentz contraction) in quick moves to explain the slowness of time in the Imagination world and the expansion of the earth's dimensions for Imagination beings. The results are consistent with Islamic narrative sources