بررسي شاخص‌هاي كمي، اقتصادي مسكن و پيش بيني ساختار جمعيت،قيمت مسكن و مسكن مورد نياز تا افق1410 براي شهر تهران

Analysis of quantitative and economic indicators of housing and forecasting of population structure, housing prices and houses required till 1410 in Tehran

مقدمه و هدف پژوهش: وضعيت شاخص‌هاي مسكن شهري يكي از شاخص‌هاي توسعه اقتصادي- اجتماعي در كشورهاي جهان محسوب‌ مي‌شود، در كشورهاي در حال توسعه و از جمله كشور ايران به دليل وجود نواقص در برنامه ريزي مسكن و همچنين افزايش شتابان شهرنشيني تأمين مسكن به عنوان يكي از مسائل حاد در آمده است، دگرگوني‌هاي شهر تهران در دﻫﻪﻫﺎي در ابعاد ﺳﺒﺐ ﮔﺮدﯾﺪه ﺗﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰي ﻣﺴﮑﻦ براي آن اﻫﻤﯿﺖ دو ﭼﻨﺪان ﯾﺎﺑﺪ. هدف اين مقاله بررسي شاخص كمي و اقتصادي مسكن، پيش بيني، نياز و قيمت مسكن در شهر تهران تا افق 1410‌ مي‌باشد. . روش پژوهش: روش مورد استفاده در اين پژوهش بر اساس هدف، كاربردي و برمبناي گردآوري داده، توصيفي و تحليلي - كمي‌ مي‌باشد، جهت جمع آوري اطلاعات از روش كتابخانه‌اي و اسنادي استفاده شده و در انتها به پيش بيني ساختار جمعيت (روش نمايي)، نياز مسكن( روش‌هاي انبوهه و شاخص) و قيمت مسكن (روش آريما) در سه سناريوي حداقل، متوسط و حداكثر پرداخته شده است. يافته‌ها: يافته‌هاي تحقيق نشان‌ مي‌دهد كه جمعيت شهر تهران ﺗﺎ اﻓﻖ 1410 ﺑﻪ 8537000تا9734000 نفر مي‌رسد، و به 2863000 تا 3534000 واحد مسكوني نياز دارد. همچنين پيش بيني‌ مي‌شود تا افق مورد نظر متوسط قيمت هر متر مربع مسكن به 6.4 تا 6.8 ميليون تومان خواهد رسيد. نتيجه گيري: تحليل وضعيت مسكن شهر تهران نشان مي‌دهد كه مطلوبيت شاخص‌هاي مسكن در بخش كمي بهبود و در بخش اقتصادي تنزل داشته است و براي آينده شهر تهران سناريوي حداقل در بخش رشد جمعيت و سناريوي حداكثر قيمت مسكن محتمل‌تر به نظر‌ مي‌رسد.

Introduction and Objectiv: the quality of the urban housing indicators is one of the indicators of the socio - economic development in the countries of the world.in developing countries, including Iran housing supply is one of the Acute issues, are due to the presence of the defects in the planning of Housing and also increase urbanization rapidly. Over the decades, the changes in the city of Tehran have made it important for housing planning. The purpose of this article is to analyze Indicators of the quantitative and economic housing. Method: The method used in this research is based on objective, applied and based on data collection, descriptive and analytical - quantitative. The library and documentation method were used to collect information. Finally, the prediction of population structure (exponential method), housing needs (aggregation and index methods) and housing prices (Arima method) have been addressed in three minimum, average and maximum scenarios. Findings:The research findings indicate that the population of Tehran will reach from 8537000 to 9734000 by 1410 And will require 2863,000 to 3534,000 residential units. It is also expected that the average price per square meter of housing will reach 6.4 to 6.8 million tomans. Conclusion:Housing Analysis in Tehran shows that quantitative indicators of housing have improved and economic indicators of housing have declined. And for the future of Tehran, a scenario with at least population growth and the scenario of maximum housing prices seems more likely.