طراحي و بهينه سازي صداگيرهاي جديد در تهويه هواي مترو به وسيله نرم افزار

يكي از بحث هاي اساسي در ايجاد و گسترش شبكه هاي مترو موضوع تهويه مطبوع تونل ها و ايستگاه هاي مترو است. عبور هوا از ميان اين كانال ها غالبا با ايجاد صدا همراه است كه در صورت عدم كنترل اين صداي ايجاد شده، آلودگي صوتي به يك مشكل اساسي براي مسافران و ساير افرادي كه در ايستگاه هاي مترو فعاليت مي كنند، تبديل مي شود. هرچند تحقيقات در زمينه كنترل آلودگي و كاهش سر وصدا در شبكه هاي مترو با شتاب زيادي در حال انجام است، ولي به دليل رشد روز افزون در حوزه توليد مواد جاذب صوتي و ابداع روش هاي تركيبي، به نظر مي رسد همواره لزوم تحقيقات جديد در اين زمينه وجود دارد. از اين رو تلاش براي بومي سازي دانش صداگيرها به عنوان هدف اصلي در اين پژوهش مورد نظر قرار گرفته است. در پژوهش پيش رو ضمن آشنايي با موضوع آلودگي صوتي، نحوه عملكرد تجربي يك صداگير تيغه اي در كانال تهويه هوا به كمك دستگاه هاي صوت سنج، سرعت سنج و فشارسنج اندازه گيري شده است تا بتوان پارامترهاي ورودي به نرم افزار را مشخص نمود. همچنين به كمك شبيه سازي با نرم افزار فلوئنت مدل تيغه اي و دو نوع مدل چيدمان ديگر صداگيرها در مقابل دمنده تهويه هوا به همراه حجم مواد مصرفي در هريك از طرح ها مورد بررسي و مقايسه قرار مي گيرد تا بتوان براي كاهش آلودگي صوتي در يك كانال تهويه از يك طراحي بهينه و جديد استفاده كرد