بررسي مقايسه اي محتواي پيش نويس سند «افق آينده پيشرفت» در حوزه ي سياست خارجي، دفاعي و امنيتي

Comparative Analysis of the Content of the First Drat of “Future Advancement Horizon” Document in Foreign Affairs, Defense and Security

با توجه به اهميت روزافزون توسعه يافتگي، امروزه در اغلب كشورها چشم انداز بلند مدتي جهت ارائه ي تصويري از آينده ي مطلوب كشور تهيه ميشود تا مسير توسعه و تعامل با جريان هاي منطقه اي و جهاني را هموار سازد. انديشمندان و پژوهشگران كشور ما نيز به تدوين پيشنويس اوليه ي الگوي اجمالي پيشرفت كشور (الگوي پايه) مشتمل بر بخش هاي مباني، آرمان، رسالت، افق و تدابير پرداخته اند. پژوهش حاضر از بين اسناد فوق، را انتخاب نموده و كوشيده است با تحليل محتوا و همچنين « افق آيندهي پيشرفت » سند مقايسه ي مفاد آن با سه كشور تركيه، مالزي و كره ي جنوبي، رويكرد سند را در حوزه ي سياست خارجي و امنيتي مورد نقد و تحليل قرار دهد. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه اين سند، هم چون سند مالزي از منظر محتوا و ميزان ابتكار و نوآوري در وضعيت ضعيفي قرار دارد. اسناد چشم انداز هر چهار كشور از منظر هماهنگي با مسائل علمي روز وضعيت نامساعدي دارند. تركيه و مالزي بهعنوان دو كشور مسلمان، برنامهاي در حوزه ي جهان اسلام براي خود تعريف نكرده اند؛ اين در حالي است كه در سند ايران توجه به مسائل اسلامي بيش از ساير مسائل بومي و فرهنگ راهبردي ايراني بوده است.

Due to the increasing importance of development، nowadays، a long-term perspective is prepared to present a picture of the desirable future in all countries to smoothen the pathway of development and interaction with regional and worldwide streams. Thinkers and researchers in our country، also، have tried their hands at preparing the preliminary draft of concise pattern of the development of the country (basic pattern) including basics، goal، duty، horizon and strategies sections. The present study has chosen “Future Advancement Horizon” document out of those ones and has tried to criticize and analyze the document’s approach in foreign affairs and security with content analysis and also comparing it with three countries; Turkey، Malaysia and South Korea. The findings of the study suggest that this document is in a poor condition in content، innovation and initiative، like the document of Malaysia. As two Muslim countries، Turkey and Malaysia have not prepared a plan for themselves in the domain of Islamic world and in the Iranian document، attention to Islamic issues has been more than noticing other local issues and Iranian strategic culture