كليدواژه :
عقل گرايي و فطرت پذيري , تربيت هنري , تعليم و تربيت , آيت الله جوادي آملي , هنر و هنرمندان
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: هنر به عنوان يك واقعيت فرهنگي و يك ضرورت در روند تكامل اجتماعي، به برقراري رابطه معنادار ميان مفاهيم، تحول در ساختارهاي شناختي و انتقال يادگيري در بسترها و بافت هاي جديد مي پردازد. در اين راستا «تربيت هنري» به فرايند شكوفايي و رشد مهارت هاي فكري و شناختي و توليد ايده هاي نوين گفته مي شود و يكي از مهم ترين كاركردهاي نظام آموزش اخلاقي پيشرو به شمار مي آيد و به شكل گيري هويت فرهنگي، رفتارسازي در جامعه، هدايت افراد به سوي هنجارها و تكوين معرفتي منتقد مي انجامد. با توجه به نقشي كه متوليان تربيت اخلاقي بر عهده دارند، تدوين اصول راهنماي عمل و روش موثر و متناسب با وضعيت فكري و دگرگوني هاي محيطي ضروري به نظر مي رسد و به طورخاص بيان نظريه هاي ژرف انديشانه آيت الله جوادي آملي، در حوزه تربيت هنري ضرورت مي يابد.
روش تحقيق: در اين نوشتار، سعي بر آن است كه با روش اسنادي (كتابخانه اي) پس از تبيين موضوع «تربيت هنري» به عنوان يكي از موضوعات نوين در آثار فلاسفه تعليم و تربيت، اصول و مباني تربيت هنري، از منظر آيت الله جوادي آملي مورد واكاوي قرار گيرد. يافته هاي تحقيق: از منظر آيت الله جوادي آملي، هنر در كنار اخلاق و باورها و آگاهي ها، در زمره مصاديق فرهنگ شمرده مي شود و به ظهور انسان هايي رشديافته و جامعه اي متعالي مي انجامد.
نتيجه گيري: آيت الله جوادي آملي، عقل گرايي و فطرت پذيري و اخلاق مداري را به عنوان مهم ترين مباني تربيت هنري، برشمرده اند. در منظومه فكري آيت الله جوادي آملي اصول تربيت هنري نيز كه از مقايسه و ملاحظه مباني و اهداف به دست مي آيد، در دو اصل «لزوم توجه به ديداري ترين و بيروني ترين نمود آثار هنري» و همچنين «ضرورت توجه به مضامين يا درون مايه هاي آثار هنري» مورد توجه قرار گرفته است. ايشان رسالت هنر و هنرمندان را مديريت جامعه به وسيله عقلانيت دانسته اند.
چكيده لاتين :
Background and purpose: Art as a cultural fact and as a necessity in the process of social development, is making semantic relations among concepts and changes in cognitive structures, it also transfers learning to new platforms and textures.
In this respect, “artistic education and training” is referred to the process of actualization and growth in the intellectual and cognitive skills, and also conceiving and producing new ideas. And it is considered as one of the most important functions of the leading moral education and training system. It also causes shaping of cultural identity, how to behave in the society, and leading people towards norms and critic cognitive developments. Considering the role of moral education and training authorities, Formulating operating guidelines and an effective method in accordance with intellectual conditions and environmental changes look essential. And especially; declaring cogitative theories of Ayatollah Javadi Amoli in artistic education and training is a necessity.
Methodology: in this paper, through documentary (library) method after declaring the subject of artistic education and training as one of the new subjects in philosophers’ works around education and training and educating, it has been tried to re-analyze the principles of artistic education and training from the perspective of Ayatollah Javadi Amoli.
Findings: From the perspective of Ayatollah Javadi Amoli, besides manner, beliefs, and awareness, art is considered as one of the culture’s aspects and it leads to occurrence of transcendent human beings and transcendental society.
Conclusion: Ayatollah Javadi Amoli, declares rationalism, inherent and moralization as the most important principles of artistic education. In his opinion, artistic education’s principles that achieves through comparing and considering tenets and objects, is discussed in two principles: “the necessity of considering to the visible and external aspect of the art works” and also “the necessity of considering to the content and internal aspects of the art works”. The vocation of art and artists in his opinion is managing and leading the society through rationality.
