بررسي افزايش بهره وري و تاثير آن بر كارايي كاركنان

سازمان هاي موجود در هر جامعه با استفاده از منابع محدودي كه در اختيار دارند، به گونه اي به رفع نيازهاي فردي و گروهي افراد جامعه مي پردازند و از آنجا كه منابع توليد همواره با يك ويژگي يعني كميابي مواجه هستند، اغلب اصلي ترين هدف سازمانها استفاده بهينه از عوامل توليد و رسيدن به اثربخشي است.اين عوامل شامل زمين، سرمايه، نيروي انساني، فناوري و مديريت است.در اين بين نيروي انساني ارزشمندترين دارايي سازمانهاي و از حساسي برخوردار است.عملكرد انسان در درون سازمان انعكاسي از دانش، مهارت و ارزشهاي او است.به همين منظور شناخت عوامل موثر بر عملكرد كاركنان يكي از اهداف بهسازي نيروي انساني در مديريت بخش هاي دولتي است كه براي سنجش دانش، توانايي، انگيزش، رفتار شغلي و عملكردي كاركنان پايه ريزي مي شود.در اين پژوهش در ابتدا به بررسي عوامل افزايش كارايي كارمندان در باب مديريت پرداختيم، سپس از دو عامل اصلي ايجاد انگيزه و خلاقيت در بين نيروهاي انساني و نقش تاثيرگذار مديران در ايجاد اين دو عامل را بررسي نموديم. در نهايت از استرس به عنوان يك عامل كاهنده كارايي و انگيزه نيروي انساني نام برديم و راهكارهايي براي كاهش استرس را ارائه نموديم.