بررسي وضعيت موجود و مطلوب تكيه گاه هاي مسير شغلي كاركنان

مديريت مسير شغلي، شاخه اي جديد در مديريت منابع انساني است كه مي بايست براساس منطقي درست و بنا به هدفي معين طرح ريزي گردد. فرآيندي است كه از طريق آن برنامه توسعه مسير شغلي كاركنان در طول سازمان طراحي و بر اساس ارزيابي نيازهاي سازمان، عملكرد و پتانسيل و ترجيحات شخصي افراد طرح ريزي و شكل دهي مي گردد. امروزه به دليل تغيير مدل هاي مسير پيشرفت هاي شغلي، سازمانها نقش مهمي در مديريت مسير شغلي ايفا مي كنند و كاركردهاي مديريت با در نظرگرفتن عملكرد كاركنان در سازمان مي تواند افراد را در دستيابي به اهداف ارزشمند ياري رساند. در اين تحقيق به بررسي مدل موجود تكيه گاههاي مسيرهاي پيشترفت شغلي كاركنان در بانك مورد نظر پرداخته و ارتباط بين وضعيت موجود و مطلوب تكيه گاههاي مسيرشغلي كاركنان بانك مورد نظر شامل متغيرهاي شايستگي فني، اعتماد، استقلال، خلاقيت و نوآوري و احساس ارزش شخصي كردن، مورد بررسي قرار داده شده است. روش پژوهش از لحاظ هدف كاربردي و به شيوه توصيفي تحليلي مبتني بر همبستگي انجام شده است. ابزار گردآوري داده ها مشاهده و پرسشنامه بود. نمونه گيري از جامعه آماري به روش تصادفي طبقه اي انجام شده است و باتوجه به نرمال بودن توزيع داده ها از آمار تي استيودنت استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد بين وضعيت موجود و مطلوب ديگر متغيرها در مسيرشغلي كاركنان بانك مورد نظر تفاوت معناداري وجود دارد. به عبارت بهتر با استفاده از تحليل يافته هاي حاصل از تحقيق مشخص شد كه بانك مورد نظر براي رسيدن به وضعيت مطلوب و افزايش بهره وري بايد به تكيه گاه هاي شغلي كارمندان اهميت بيشتري بدهد. همچنين پيشنهاداتي براي هريك از تكيه گاه هاي مسير شغلي ارائه شده است.