مقصود از «تورات و انجيل» در قرآن

What is Meant by “Torah and Evangel” in the Qur’an

يكي از تعابير پرتكرار قرآن در ارتباط با كتب آسماني پيشين، «تورات و انجيل» است. پرسش اساسي اين است كه آيا اين تعبير ناظر به «كتاب مقدس» است، يا منظور كتاب هايي است كه در زمان حيات حضرت موسي و عيسي (ع) وجود داشته است؟ ما درباره مقصود اين عبارت و تطابق آن با عهدين، دو ديدگاه رايج را بازشناختيم و كوشيديم با استفاده از مطالعات متني (شواهد دروني آيات) و زمينه اي (شواهد بيروني) و فارغ از سوگيري هاي كلامي، به مقصود قرآن نزديك شويم. در نهايت به اين نتيجه رسيديم كه قرآن اين عبارت را براي كتب غيرموجود به كار نبرده است. جدا از اينكه آيا به لحاظ تاريخي كتاب هاي وحياني در زمان حضرت موسي و عيسي (ع) وجود داشته يا خير، بيان قرآن ناظر به اثبات چنين چيزي نيست، بلكه به كتب رايج در بين اهل كتابِ عصر نزول كه امروزه نيز موجود است، اشاره دارد.

One of the frequently used phrasings in the Qur’an in relation to the preceding Revealed Scriptures is “Torah and Evangel”. The basic question is whether this phrasing concerns the “Holy Scripture” or it refers to the books that existed in the life time of the Prophets Moses and Jesus (A.S.). We recognized two common perspectives about the meaning of these phrasings and their application to the Testaments and tried، by textual (internal evidences of the verses) and contextual (external evidences) studies and free from theological partialities، to approach the intention of the Qur’an. Regardless of whether the Revealed Books historically existed in the time of the Prophets Moses and Jesus (A.S.) or not، the Qur’an’s explanation does not concern proving as such; rather، it refers to the Books common among the People of the Scripture at the time of the Revelation، as they exist today، too.