كليدواژه :
يوسفي هروي , بدايع الانشاء , هويت ملي , سنت ها و آيين ها
چكيده فارسي :
هويت چيستي هر چيزي است، اما در مورد آدمي هويت مجموعه اي از خصوصيت هاي پايداري است كه به اعتبار آن، يك فرد انساني از ديگران متمايز مي شود و مي تواند با آن خود را بشناسد و به ديگران معرفي نمايد. هيچ ملتي، هرچند تازه و نوبنياد و بدون پيشينه ي تاريخي، بي نياز از داشتن هويت نيست. ادبيات، گسترده ترين افقي است كه در خلال گزارش هاي آن، مي توان مؤلفه هاي اصلي هويت را كه از سرنوشت انسان در اجتماع به ظهور مي رسد، بررسي كرد. يوسف بن محمد بن يوسف هروي، معروف به حكيم هروي، فرزند محمد بن يوسف از اهالي خوافِ خراسان بود كه در ماوراءالنهر دانش آموخت و قسمت عمده اي از دوران حياتش را در هرات گذراند. يوسفي از حكماي معروف عهد صفوي بود كه بعدها به همراه پدر، به هندوستان مهاجرت كرد و در دربار گوركانيان هند مورد توجه و عنايت ظهيرالدين بابر و پسرش، همايون شاه قرار گرفت و دبير دربار شد. او همانندِ بسياري از انديشمندان ايراني و در مقام دبيري دربار، با آگاهي از مؤلفه هاي اصلي هويت ملي، اقدام به بازنمود مؤلفه هاي هويتي، در نامه هاي بدايع الانشاء نموده است. اين مقاله در پنج بخش، با روشي توصيفي- تحليلي، به تبيين مؤلفه هاي اصلي هويت ملي و مصاديق آن مي پردازد و در صدد اثبات اين مطلب است كه اين حكيم ايراني خراساني تبار، در اثر خود به مؤلفه هاي ملي، توجه ويژه اي داشته و با زباني فصيح و نثري مسجع، آن ها را در نامه هاي بدايع الانشاء انعكاس داده است. نتيجه اين پژوهش، نشان مي دهد كه اين اثر، مؤلفه هاي هويت ملي ايراني- اسلامي را داراست و يوسفي هروي، هم چون مبلغي نقش تأثيرگذاري در تبيين و ترويج اين مؤلفه ها، در ديار هند را داشته است.
چكيده لاتين :
Identity is anything; but in the case of humans, “identity” is a set of sustainability characteristics that distinguish it from one person to another, and can recognize it and introduce it to others. No nation, albeit fresh and original, without historical background, needs no identity. Literature is the broadest horizon that, through its reports, can examine the main components of identity that emerges from the fate of man in the community. Yusuf bin Muhammad b. Yusuf Herwi, known as Hakim Heravi, son of Muhammad ibn Yusuf, was a Khaf student from Khorasan, who taught knowledge in Mauralenerah and spent most of his life in Herat. Yusufi was one of the most famous ruler of the Safavid era, who later immigrated to India with his father, and attended the court of the Gurkhanis of India and paid attention to Zahir al-Din Baaber and his son, Homayoun Shah, and became secretary of the court. Like many Iranian scholars and as secretary of the court, he, in the knowledge of the main components of the national identity, has represented the elements of identity in the letters of the “Inventive Letters”. This paper deals with the main components of the national identity and its implications in five sections, in a descriptive-analytical manner, and seeks to prove that this Iranian wise Khorasani descendant has paid special attention to national components. And in a glorious and profligate language, Reyes has reflected them in the letters of Allah. The result of this research shows that this work has elements of Iranian-Islamic national identity, and that Yusufi Heravi, as a missionary, has played a role in explaining and promoting these components in India.
