پايايي و پويايي ناتو در محيط امنيتي جديد پس از جنگ سرد

THE REASONS FOR NATO’S STABILITY an‎d MOBILITY IN NEW SECURITY ENVIRONMENT AFTER THE COLD WAR

با پايان جنگ سرد بسياري بر اين گمان بودند كه عمر ناتو نيز به‌ سر آمده است و با از بين رفتن تهديد شوروي ديگر دليلي براي تداوم فعاليت ناتو وجود ندارد. در مقابل، برخي ديگر از تحليل‌گران بين ­المللي با اشاره به تغيير شكل نظام بين ­الملل (براساس نظريۀ واقع‌گرايي ساختاري) به‌واسطۀ فروپاشي اتحاد جماهير شوروي و تغيير شكل تهديدهاي بين‌المللي (در نتيجۀ آن) معتقد بودند كه در دنياي پسا جنگ سردي، پيمان آتلانتيك شمالي (ناتو) با تهديدات متنوع و جديدي روبه‌روست؛ تهديداتي كه چه به لحاظ موضوعي، چه به لحاظ جغرافيايي و چه به لحاظ پيچيدگي از گستردگي و تنوع به‌مراتب بيشتري در مقايسه با دوران جنگ سرد برخوردارند؛ البته تهديداتي كه توجيهاتي محكم براي ادامۀ حضور و فعاليت اين سازمان فراهم مي‌آورند. با توجه به اين مقدمه، در اين پژوهش، با استفادۀ تكميلي از روش تحليل محتواي مقوله‌اي دلايل پايايي و پويايي ناتو در دوران پس از جنگ سرد و در درون محيط امنيتي جديدبررسي خواهد شد. استدلال محوري اين پژوهش اين است كه نياز به حفظ موازنۀ قدرت در قالب موازنۀ تهديدات جديد برآمده از تغيير ساختار نظام بين‌الملل، مهم‌ترين ضرورت پايايي و پويايي ناتو در دوران پس از جنگ سرد بوده است.

By the end of the Cold War many believed that the NATO’s life was over and with disappearance of the Soviet Union, NATO has no reason to continue its existence. In contrast, other analysts pointed to the reshaping of the international system, followed by the emergence of new threats as the main reasons supporting NATO’s survival after the Cold War. Keeping this intro in mind, the main argument of this research is that the necessity for keeping the balance of power in the form of balance of new threats, is the most important argument that will justify NATO’s survival after the Cold War.