نمادينگي و ديگرساني شبديز و گلگون در خسرو و شيرين نظامي

اين نوشتار بر آن است تا نمادينگي و ديگرساني پديده هاي شگرف و افسونگرانه شبديز و گلگون را در خسرو و شيرين نظامي به روش تحقيق كيفي از نوع تحليلي ـ توصيفي و شيوه متن پژوهي واكاوي كند. نتايج نشان مي‌دهد اين دو اسب با ظرفيّت سرشار و پايان ناپذير اساطيري، هنري و ادبي تغيير جنسيّت مي دهند؛ با استحاله خود در ساختار مركزي داستان نقش ورزند و با هنرنمايي شاعر در حسّاسترين صحنه هاي اين ماجراي پركشش عشق و عاشقي، مركب عشق اند. در صحنه هايي كه عاشق و معشوق با هم رويارو مي شوند؛ آنها را تداعي و آينگي مي كنند و نيروهايي غيربشري، فراطبيعي و فراتر از هيات حيواني اند كه به عنوان عنصري مكمّل و تعالي بخش در رسيدن به مقصد عشق پديدار مي شوند.