خودآگاهي و مرگ سوژه در يك رمان پسامدرن فارسي، تاريخ سري بهادران فرس قديم

در اين مقاله رمان تاريخ سري بهادران فرس قديم، نوشته سيروس شميسا از منظر شيوه هاي كسب آگاهي، رسيدن به خودآگاهي، شرايط متني پيدايش چنين موقعيتي و تاثير آن بر ذهن و زيست انسان در وضعيت پست مدرن تحليل شده است. مباني نظري اين تحقيق بيشتر منابع فلسفي است و قصد اين بوده است تا وضعيت انسان به عنوان " انسان"، نه به عنوان شخصيت داستاني مورد تجزيه و تحليل قرار گيرد؛ بدين ترتيب مشخص شده است كه انسان در شرايط خودآگاهي پسامدرن، سوژه اي است كه تكامل و تماميت وي ناممكن است؛ شرايطي كه ويژگيهاي "ابژكتيو" (عيني) انسان را تقويت مي كند و از آن به "مرگ سوژه" تعبير مي شود.