نقش عوامل محيطي در امنيت و توسعه پايدار مرزها (مطالعه موردي: مرز شيروان با تركمنستان در استان خراسان شمالي)

عوامل متعددي بر امنيت و توسعه مرز تاثيرگذارند اما اين‌گونه استنباط مي‌شود كه اگر از ظرفيت ها و پتانسيل‌هاي مرز به‌خوبي بهره گيري شود، مرز جايگاه اصلي خود را پيدا كرده و از حالت منزوي بودن خارج مي گردد؛ بنابراين تلاش در جهت ارايه راه‌حل‌هاي توسعه اي ويژه براي مناطق مرزي امري ضروري است. غفلت از متغيرهاي اصلي مرزي، مانند مسايل امنيت داخلي و بي‌توجهي به عوامل طبيعي، فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي و سياسي و تاثيرپذيري از همسايه كه با حضور قدرت‌هاي فرامنطقه اي برنامه‌هاي ايران هراسي را در دستور كار خود دارند، مي تواند آسيب‌پذيري امنيتي را براي منطقه به ارمغان آورد و عدم توسعه را در مناطق مرزي تشديد كند. عوامل مختلفي در تامين امنيت در مرزهاي يك كشور تاثير دارند. رتبه‌بندي درجه اهميت و تاثيرگذاري هر عامل بدون توجه به مسيله مكان و زمان صحيح به نظر نمي‌رسد، بنابراين شناسايي نقاط قوت و ضعف، بررسي فرصت ها و تهديدها، استفاده از فرصت ها و قوت ها و تلاش براي ارتقا ضعف ها و حذف تهديدها در محدوده مرز لازم و نقش آن بر امنيت و توسعه پايدار كاملاً روشن است. هدف اصلي از انجام اين پژوهش بررسي نقش عوامل محيطي امنيت در و توسعه پايدار منطقه مرزي بين شيروان در استان خراسان شمالي و كشور تركمنستان مي باشد. نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه در ميان عوامل محيطي، تنها توجه به عوامل محيط طبيعي، جهت امنيت مرزها، ضروري نيست، بلكه بايد جهت امنيت مرزها به همه عوامل (طبيعي، اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و سياسي) به يك اندازه توجه شود.