ملزومات استفاده از تسليحات هسته اي بر مبناي ادله حرمت

رسالت دين مبين اسلام، تامين سعادت دنيوي، اخروي و آرامش انسان مي ‌باشد. رسيدن به اين هدف الزاماتي دارد؛ از جمله آنها پذيرش صلح و امنيت در روابط اجتماعي و بين المللي بعنوان اصل اوليه است. پذيرش اين اصل بدان معنا است كه هر عامل برهم زننده صلح ممنوع مي‌شود. در اين ميان عوامل مختلفي مي تواند امنيت انسان ها را به مخاطره بيندازد كه توليد، انباشت و استفاده از تسليحات هسته اي باتوجه به آثار و خطرات فراوان اش به صورت جدي مورد توجه همگان قرار گرفته است. سوال اين است كه باتوجه به ادله مختلف شرعي حكم فقهي توليد، انباشت و استفاده از سلاح هاي هسته اي چيست؟ يافته هاي تحقيق بيانگر آن است كه هر فعاليتي پيرامون اين تسليحات نه تنها با تفكرات اسلامي ناسازگار است، بلكه رفتاري غيرعقلاني و فاقد منافع احتمالي است. از نظر منابع فقهي، توليد، انباشت و استفاده از اين نوع سلاح ها هيچ توجيهي جز بازدارندگي ندارد؛ و اين در حالي است كه سلاح هاي هسته اي امروزه نقش ديگري غير از بازدارندگي پيدا كرده اند و زمينه بر هم زدن صلح و امنيت جهاني را به دنبال دارند.