بررسي ميزان گرايش به خشونت و پرخاشگري در مردان شهرستان شيروان و عوامل موثر بر آن

پايداري هر جامعه بر اساس روابط حاكم بر آن است. ايجاد آسيب و نابهنجاري در اجتماع، روابط حاكم بر اجتماع‌ها را دچار تزلزل مي‌كند و در پي اين تزلزل، تخريب‌هاي غير قابل ‌جبران جسمي، روحي، اقتصادي و اجتماعي پديد مي‌آيد. خانواده به‌عنوان كوچك‌ترين نهاد اجتماعي، اولين پايگاه اجتماعي براي جامعه‌پذيري فرد و تعامل وي با جامعه است. روابط بين خانواده به‌طور سنتي يا از طريق عادت در طول زندگي تداوم مي‌يابند؛ بنابراين، خانواده، گروه‌هاي دوستي، طايفه‌ها، همسايگان و فرقه‌هاي مذهبي در درون جامعه را مي‌توان با صفت اجتماعي گونه توصيف كرد؛ اجتماع گروهاي فوق‌الذكر براي هدفي مشترك است، هرچند گاه در بافت و بطن اين اجتماع‌ها نيز تقابل‌هايي ايجاد مي‌شود. اين پژوهش به روش پيمايشي از نظر زماني مقطعي و از نظر نوع مطالعات كاربردي است و روش نمونه‌گيري تصادفي متناسب با حجم نمونه مي‌باشد. اين تحقيق با استفاده از ابزار پرسشنامه استاندارد و محقق ساخته بر روي مردان شهرستان شيروان در سال 95 كه تعداد آنان (73658) نفر مي‌باشد و نمونه متشكل (382) نفر صورت گرفته است. در اين پژوهش براي مقايسه ميانگين‌ها از روش آماري ANOVA و آزمون T و براي آزمون فرضيه‌ها از تحليل سامرز، آزمون رگرسيون خطي چند متغيره به كمك نرم‌افزار SPSS استفاده شده است. يافته‌ها نشان داد كه بين ميزان خشونت و پرخاشگري و وضعيت اقتصادي- اجتماعي مردان رابطه معني‌داري وجود دارد و همچنين بين ادارات و سازمان‌ها، رسانه و قوميت با ميزان خشونت و پرخاشگري رابطه معني‌داري وجود دارد ولي بين سن مردان شهرستان شيروان با ميزان خشونت و پرخاشگري رابطه معني‌داري وجود ندارد.