تبيين ظرفيت بالقوه در توسعه دانشگاه كارآفرين با مطالعه اي در دانشگاه مازندران

Explanation of the potential capacity in entrepreneurial university development through a study in Mazandaran University

امروزه نقش دانشگاه كارآفرين در يك محيط پويا از اقتصاد دانش، حمايت از توسعه اقتصادي، از طريق افزايش ميزان وكيفيت پژوهش هاي (بنيادي وكاربردي) است و انتقال سريع چنين دانش جديدي به جامعه از طريق آموزش و كارآفريني است. بر اين اساس هدف اصلي پژوهش حاضر، بررسي ظرفيت بالقوه كارآفرينانه دانشگاه مازندران بر اساس مولفه هاي يازده گانه دانشگاه كارآفرين است. جامعه آماري پژوهش حاضر 256 نفر از استادان و خبرگان دانشگاه بوده است، كه پرسشنامه در ميان آنها توزيع و درنهايت 134 پرسشنامه برگشت داده شد. در پژوهش حاضر، از پرسشنامه استاندارد ظرفيت كارآفريني، و به منظور تحليل داده ها از نرم افزارهاي ?????? و ???? استفاده شده است. نتايج حاصله از مدل معادلات ساختاري نشان داد، مدل پژوهش از برازش مطلوبي برخوردار بوده و كليت آن مورد تاييد است (056/0=????? و 91/0=??? و 93/0=???). همچنين، اين يافته ها بيان گر وجود روابط معني دار ميان متغيرهاي پژوهش با ظرفيت كارآفريني بود، يعني همه متغيرها بر ظرفيت كارآفريني تاثيرگذار و تبيين كننده آن هستند. يافته اصلي تحقيق حاكي از آن بود كه ظرفيت كارآفريني دانشگاه و همه مولفه هاي يازده گانه آن در دانشگاه مازندران داراي ميانگيني پايين تر از حد مطلوب، در سطح نامناسبي قرار دارند.

Nowadays, the role of entrepreneurial university in a dynamic environment of knowledge economy, supporting the economic development, is derived by an increase in number and quality of (the basic and applied) researches, and the quick transfer of such new knowledge toward the society performs by education and entrepreneurship. The main purpose of the present research, therefore, was the exploration of the entrepreneurial potential capacity of Mazandaran University based on the eleventh components of entrepreneurial university. Statistical population of the present study included 256 professors and experts of the university among which the questionnaires distributed, and finally, 134 questionnaires were returned. In the present research, entrepreneurial capacity standard questionnaire was used, and in order to data analysis, the SPSS and LISREL soft wares were used. The derived results from structural equation modeling showed that the research model had a good fitness and its totality was supported (GFI=0.93, NFI=0.91, RMSEA=0.056). So, these findings showed that there were significant relationships between research variables and entrepreneurial capacity. It means that all variables were influential on the entrepreneurial capacity and explained it. The main finding of the research showed that entrepreneurial capacity and its eleventh components in Mazandaran University had the lower level of means than desirable measure, and placed in an undesirable level.